Encyclopedie: Isopathie

In
de homeopathie geldt de regel dat een ziekte alleen kan genezen met
een middel dat bij gezonden verschijnselen veroorzaakt die lijken op
die bij de zieke (similiaregel), maar in de isopathie worden
aandoeningen behandeld met homeopathische bereidingen van de stof die
ook de oorzaak van de aandoening was. Bedenker is de Duitse
dierenarts Johann
Joseph Wilhelm Lux
(1773-1849), die rond 1833 deze leer bedacht als variant op het
werken met nosoden (homeopathische middelen afgeleid van
ziekteproducten). Isopathie wordt in hoofdzaak toegepast bij
vergiftigingen en allergieën. Uitgangspunt is de negentiende-eeuwse
gedachte dat van elk middel een lage dosis een tegengestelde werking
heeft aan die van een hoge dosis (de wet van Arndt-Schulz). Zo zou
men bijvoorbeeld een arsenicumvergiftiging met een homeopathische
bereiding van arsenicum kunnen bestrijden. Inmiddels is overigens
allang gebleken dat de wet van Arndt-Schulz niet klopt.

Om de
dosis te bepalen die hoort bij het omslagpunt waarop de werking van
een stof in haar tegengestelde zou veranderen wordt net als in de
mesologie gebruik gemaakt van elektroacupunctuur
(EAV). Hierbij wordt op zogenaamd objectieve wijze de
huidweerstand gemeten van een patiënt die achtereenvolgens flesjes
met verschillende verdunningen van een homeopathisch middel in de
hand houdt. Is de weerstand, die aanvankelijk veranderd was, weer tot
de uitgangswaarde teruggekeerd dan is de juiste verdunning gevonden.
Aangezien bij EAV-metingen voornamelijk de fantasie van de
elektroacupuncturist wordt ‘gemeten’, hoeft men zich geen illusies te
maken over de waarde van deze techniek.

Interessant is dat de
isopathie door de grondlegger
van de homeopathie veroordeeld werd (‘gaat tegen elk gezond
verstand in’, §56 van de Organon),
maar dat diverse onderzoeken naar de werking van homeopathie (met
name die van Reilly) berusten op isopathische beginselen (hoogverdund
stuifmeel tegen hooikoorts, hoogverdunde gemalen huismijten tegen
astma e.d.). Dit is een win-winsituatie, want als het onderzoek
mislukt, dan heet het dat isopathie geen homeopathie is, en als het
onderzoek zogenaamd lukt, dan is daarmee de werkzaamheid van
hoogverdund spul en dus van de hele homeopathie onweerlegbaar
aangetoond

Zie ook het ook het artikel op Esowatch.