Encyclopedie: Kellogg, John Harvey (1852-1943)

Kellogg verzette zich hevig tegen het nuttigen van wittebrood, gebak, vlees, kruiden, koffie, thee en nog zo wat producten die de fysieke fitheid en geestelijke reinheid van met name de Amerikaanse jeugd aan zouden tasten. Hij beweerde ook dat roken longkanker veroorzaakt, en hij beschouwde ‘verstopping’ als een bron van zelfvergiftiging — tegen te gaan door flink veel vezelstoffen en een schepje paraffine in de dagelijkse voeding, lavementen, en als dat ook niet hielp, 5 kilo druiven per dag. Al deze ideeën werden uitgeprobeerd in het Battle Creek Sanitarium, een gezondheidsoord dat oorspronkelijk toebehoorde aan de *zevendedagadventisten. Toen Kellogg deze bijzonder lucratieve instelling aan de controle van de kerk had onttrokken, werd hij in 1907 uit de kerk gezet.

Voortdurend kwam hij met gezonde alternatieven: in 1877 kwam hij met een recept voor gebakken en gemalen tarwe, haver en maïs; kort daarna predikte hij yoghurt met notenpasta, en ook pindakaas is een van zijn bedenksels. Zijn volgende voorstel (uit 1895) was de tarwegraanvlok, zeven jaar later verbeterd tot de cornflake van maïsmeel (met wat gerstemout voor de smaak). De in 1906 opgerichte Battle Creek Toasted Flake Company werd, onder de zakelijke leiding van Johns acht jaar jongere broer William Keith, de voorloper van de huidige ontbijtvlokgigant, de Kellogg Company.

De onvermoeibare Kellogg was ook de auteur van Rational hydropathy (1900), waarin beschreven wordt hoe praktisch iedere ziekte genezen kan worden door de juiste toediening van koud, lauw of heet water. Het boek telt dertig verschillende vormen van ‘douchen’ (*watertherapie).

Kellogg leerde via zijn banden met de zevendedagadventisten William Sadler kennen, de bezorger van de tekst van het boek *Urantia. De Amerikaanse skepticus Martin *Gardner ontdekte dat de auteur van dit boek, dat door middel van *channeling tot stand is gekomen, een neef van John Kellogg moet zijn geweest. 

Literatuur
Armstrong, D. en E.M., The great American medicine show. New York, 1991.
Gardner, M., Weird water and fuzzy logic. Amherst, 1996b. 

Uit: Tussen Waarheid en Waanzin: een encyclopedie der pseudo-wetenschappen, door Marcel Hulspas en Jan Willem Nienhuys (vierde herziene druk, De Geus, 2002).