Deel 7: Dr. Judith M. Deckers-Kocken van Kinderbuik&Co

In een “Masterclass Nieuwe Zorg” voor zorg- en verzekeringsmanagers werden in februari 2016 door Inès von Rosenstiel acht geruchtmakende integratieve genezers van de 21ste eeuw opgesomd. Zij noemde hen (en zichzelf) “pioniers”. Hun uitvalsbases noemde zij “stakeholders”. Die pioniers willen complementaire en alternatieve behandelwijzen deel laten uitmaken van de reguliere geneeskunde. De VtdK meent dat zij daarmee de deur voor kwakzalverij wagenwijd openzetten. Over de acht pioniers verschijnt op deze website een serie signalementen. Dit is deel 7: Judith Deckers-Kocken, praktijk Kinderbuik&Co.

Kinderbuik&Co, opgericht door Judith Deckers, is volgens de website “hét integrale medisch centrum voor kinderen met maag, – darm, – en leverproblemen”. Op het gebied van marketing overtroeft Deckers alle eerder in deze feuilleton geschetste pioniers. Ze profileert zich als ervaren kinderarts voor maag-darmziekten. Deckers presenteert haar boek “Kinderbuik” en haar praktijk “Kinderbuik&Co” in een fraai opgenomen trailer die via de website te zien is. Ze uit zich charmant en begrijpend maar zet zich wél op oncollegiale wijze af tegen ziekenhuizen en tegen de reguliere kinderartsenij: het behandelen met medicijnen helpt volgens haar niet echt omdat de “verstandmanier van denken niet compleet is en het onderdrukken van klachten ontoereikend is”.

Zij propageert het “weten van binnen, de liefdekracht binnen in jezelf” en meldt dat “ieder mens op aarde komt om iets te geven”. Geven, dankbaarheid en geluk kan je krijgen door je te “verbinden met de kracht die in jezelf zit”. Dat “verbinden” is te leren met “gezonde voeding, aandacht voor jezelf, bewust ademen en Body&Mind (yoga-) oefeningen”. Deckers is gepromoveerd kinderarts en heeft zich ook nog eens gesuperspecialiseerd als maag-darm- en-leverarts voor kinderen. Zonde van al die energie, want ook zonder zoveel te leren weet iedereen dat kinderen zich beter voelen met gezonde voeding, aandacht, lichaamsbeweging en ademhalen. Haar ontdekking is een non-ontdekking.

Goedgelovig

Het boek Kinderbuik, lekker in je vel door aandacht, ademen en eten (2016) wordt door Deckers opgedragen aan “alle kinderen van het universum” (en aan hun goedgelovige ouders, want die moeten aangezet worden om de praktijk Kinderbuik&Co met hun kinderen te bezoeken en te betalen). Het boek is, net als het promotiefilmpje, fraai vorm gegeven met prachtige foto’s van fotogenieke kinderen die mijmeren, spelen, eten, snoepen, koken of yoga-oefeningen doen. Als kind met buikklachten zou je zó mee willen doen!

Uit de inhoud blijkt echter welke methoden en denkwijzen Deckers wil integreren in de reguliere geneeskunde. Ze opent met een opmerking van de Dalai Lama die belooft dat we “naar huis terugkeren nadat we we op deze planeet zijn geweest om te observeren, te leren te groeien en lief te hebben”. Deckers meldt vervolgens dat zij “keer op keer bij de toepassing van de westerse geneeskunde heeft gemerkt dat de huidige visie op gezondheid en ziekte beperkt is”. Deze zou gericht zijn op onderdrukking van klachten en symptomen en wanneer een darmziekte onder controle is met medicijnen is dat “geen echte heling”.

Nee, dan de methode Deckers! Die blijkt te bestaan uit het steeds weer herhalen van de mantra dat kinderen al goed zijn zoals ze zijn en dat ze zich vooral niet gedwongen moeten voelen. Zij stelt ook: “ik laat je zien hoe je beter in je vel kan zitten en gelukkig kan zijn” en “dit boek is voor jou en iedereen”.

Hocus pocus

Achterin het boek zit een “buikschrift” waarin je als kind antwoorden moet tekenen of schrijven naar aanleiding van opdrachten en oefeningen die zij in de tekst geeft: “laat bij de oefeningen en vragen de woorden, de vormen en kleuren maar stromen, je buikschrift gaat je dan vanzelf helpen je NU gelukkig te voelen” en “als je het opnieuw leest zie je dat je kan vertrouwen op jezelf en zijn wie je bent, perfect, zonder dat daar iets aan hoeft te veranderen”. Hocus pocus, je bent gezond!

Over haar boek meldt zij dat het zichzelf geschreven zou hebben. Het boek is daarbij dan nogal onzorgvuldig geweest. Er staat bijvoorbeeld: “je lichaam is in gezonde toestand als je energie goed stroomt” en “als je emoties en gedachten niet positief zijn stroomt de energie niet en hoopt die zich ergens in je lichaam op”. Dit kan leiden tot “hoofdpijn, buikpijn, allergie, een ontsteking, moeheid, een slecht humeur, puisten of dik worden”. Wanen, die niets te maken hebben met enige medische, psychologische of biologische realiteit. Het past niet aan een zelfschrijvend boek deze nonsens als serieuze gezondheidsvoorlichting te slijten en al helemaal niet aan een kinderarts.

Over het “verteren” van emoties wordt soortgelijke voorlichting gegeven. Over wat je komt doen op deze aarde: “dat heeft te maken met je IK, je allerdiepste kern”. En als je lichaam onverhoopt doodgaat “dan blijft je IK, je ziel, je liefde bestaan. Alle IKKEN zij namelijk onderdeel van hetzelfde bewustzijn”. Over ademhaling: “je adem verbindt je met levensenergie van de kosmos, met chi”.

Deckers adviseert kinderen te mediteren: “in kleermakerszit je ademhaling volgen. Als je afgeleid wordt door gedachten ga je weer met aandacht terug naar je ademhaling. Dan wordt je denkgeest stil. Dat kan je ook zittend, bijvoorbeeld in je schoolklas bereiken”. Een dubieus advies: de meester of juf zal snel denken met een autist van doen te hebben. Bij doctor Deckers speelt het brein geen rol van betekenis, zij stelt: “in je buik zit al je emotie, je verleden, je geluk en creativiteit”.

Voedselmythes

Als men haar opvattingen over gezond voedsel naast het boek Voedingsmythes, Over valse hoop en nodeloze vrees (2016) van Prof. Dr. Martijn Katan legt, kan men heel wat nonsens scoren. Ze meldt ook nog dat je je blij voelt als je eten kleurig is, niet omdat dat leuk is, maar omdat de Ayurveda uit India zegt dat “kleuren belangrijk zijn voor het evenwicht in je lichaam”. En ook “zijn edelstenen al eeuwenlang over de hele wereld bekend vanwege hun geneeskrachtige werking. Je kan ze gemakkelijk bij je dragen, en zo hun werking laten doen. Je kan op verschillende manieren kiezen welke edelsteen bij je past, bijvoorbeeld door te kijken welke kleur je mooi vindt. Of welke steen er bij je sterrenbeeld past”.

Deckers stelt op pag. 113: “Ik ben een dokter in Nederland die vanuit geluk naar je gezondheid kijkt”. Bij verdere lezing lijkt bedoeld te zijn: regulier artsen in ons land kijken alleen maar vanuit ongeluk naar je gezondheid en al helemaal niet naar de mens als geheel.

Na statements over voedingswaren en kruiden en de (vermeende) werking ervan komt er een enorm hoofdstuk met bijna negentig, als gezond aangeprezen, recepten. In de gerechten worden nogal wat kruiden voorgeschreven in hoge doseringen. Dat is vreemd in een boek voor kinderen met prikkelbare darmen of ergere buikziekten.

Marketing

In het boek vinden we een hoofdstuk met de bij kwakzalvers gebruikelijke getuigenissen van tevreden klanten. Reguliere artsen plegen dat soort reclame niet te maken. Eén zinsnede daaruit over pubers die lijden aan de niet te onderschatten ziekte van Crohn of colitis ulcerosa: “nadat ze hebben leren mediteren op de zin ‘deze aandoening is mijn vriend, ik ben helemaal goed zoals ik ben’ geven ze aan minder last te hebben”. Maar die ziekte is natuurlijk hun grootste vijand en als een puber ook maar een beetje zijn verstand is, denkt hij dat de geleerde doctor krankzinnig is, wil hij af van de onzin en meldt dus snel dat hij zich beter voelt. Tot zover het boek: pure marketing.

Na deze boekbespreking kunnen we kort zijn: als de belangstelling van ouders en kinderen erdoor gewekt is, zijn ze rijp voor behandeling op het behandelcentrum Kinderbuik&Co te Bilthoven. Deckers wordt daar bijgestaan door negen andere vrouwen. Zij presenteren zich met titels als “mind-body coach”, “mind-body docente” en “mind-body coach/kindertherapeute”. Iedereen mag zich zo noemen, die titels zijn niet beschermd en bieden geen garantie op kwaliteit.

Er is ook een man in het team en die zorgt voor de PR van het Centrum. Met die PR zit het wel goed: zo staat bij de twaalf leden van de Commissie van Aanbeveling van Kinderbuik&Co professor Hans van Goudoever als eerste genoemd, hij is hoofd van de afdelingen Kindergeneeskunde van het VU-Medisch Centrum én van het AMC te Amsterdam. Hij behoort daarmee wel tot de door Deckers verguisde reguliere kinderartsen en is baas in die verguisde ziekenhuizen, het is dan ook verbazend dat hij zich in aan Kinderbuik&Co heeft gecommitteerd.

Vertrouwen ondermijnen

Kinderbuik&Co lijkt te functioneren in de slipstream van reguliere behandelwijzen en diagnostiek: als kinderen elders zijn ingesteld op reguliere medicatie of als men bij diagnostiek geen lichamelijke afwijkingen heeft gevonden, wordt bij Kinderbuik&Co met veel tamtam extra aandacht aan kinderen en ouders gegeven. Dat kan op zich geen kwaad, maar misschien toch weer wél als die extra aandacht berust op de leerstellingen van Deckers-Kocken, en als de dames van Kinderbuik&Co, net als zij, het vertrouwen ondermijnen in reguliere behandelwijzen.

Er wordt door het Centrum aan de patiënten (althans aan hun ouders) gevraagd een automatische incasso te tekenen zodat het bedrag van de factuur wordt afgeschreven van hun bankrekening. “Je kunt de factuur hierna zelf indienen bij je zorgverzekeraar die alles of een groot gedeelte zal vergoeden. Voor het exacte percentage kun je informatie inwinnen bij je zorgverzekeraar”, aldus de website.

Jan Modaal en Mien Modaal-Min doen aan zo’n incasso-experiment vast niet mee. Zo ontspringen ze de esoterische poeha van Deckers-Kocken. Ze mogen van geluk spreken.