Homeopaat mag los op website Volkskrant

Normaliter ga ik daarna over tot de orde van de dag, maar deze keer heeft de website van de Volkskrant (vk.nl) verzuimd enig antecedentenonderzoek te doen naar de auteur van een opiniestuk.

Mijn reactie op het verhaal van klassiek homeopaat Jeroen Morssink, met een praktijk in Diever, kon daarom niet uitblijven.

Morssink vraagt zich in zijn paginalange verhaal op de website af hoe het toch mogelijk is dat ‘we altijd nog altijd geloven in de psychofarmaca als zo duidelijk is aangetoond dat ze op termijn zo averechts werken’. Verder schrijft hij: ‘Het wachten is op de psychiater die hardop durft te zeggen dat het idee dat psychofarmaca effectief zijn, berust op een collectief waanbeeld.’

Dit verhaal van de klassiek homeopaat lezend gaan mijn gedachten terug naar de jaren zestig toen de antipsychiatrie ontstond, met auteurs als de Brit Laing en zijn Nederlandse pupil Jan Foudraine, die de bestseller Wie is van hout… schreef. In dat boek beschrijft hij de zogenaamde succesvolle psychotherapeutische behandeling van een schizofrene man, waarbij onvermeld bleef dat deze zijn leven zelf beëindigde niet lang na afsluiten van die behandeling.
De antipsychiatrie heeft veel schade aangericht. Veel ernstig zieke mensen werden toen onderbehandeld en de elektroshock werd afgeschaft. De waarheid is dat de komst van de antipsychotica in de jaren vijftig de psychiatrie en het leven van psychotische patiënten humaniseerde en hen verloste van extreme angsten, hallucinaties, wanen, bewegingsstoornissen et cetera.
James Le Fanu, auteur van het fraaie The Rise and Fall of Modern Medicine (1999), noemde de komst van chloorpromazine, een van de eerste middelen uit die klassieke antipsychotica, in 1952 een van de twaalf grote doorbraken in de geneeskunde van de tweede helft van de vorige eeuw. Terecht.
Morssink is hiermee volledig onbekend. Hij concentreert zich op bijwerkingen en beperkte werkzaamheid zonder de enorme betekenis van die medicatie te erkennen. De feiten en feitjes die Morssink uit het boek van John Whitaker citeert, doen niets af aan deze waarheid, die door vrijwel geen serieuze psychiater wordt betwijfeld.

Morssink is daarmee kennelijk onbekend en durft dan toch zo’n stuk te schrijven.

Is dit niet vreemd? Nee hoor, van iemand die denkt dat een schokschuddend verdunde keukenzoutoplossing (‘Natrium muriaticum D 10’) een krachtig effect kan bewerkstelligen, kun je eigenlijk niets beters verwachten.

Wie is hier nu gek?