Klacht gegrond: jonge ara overlijdt na behandeling door holistische dierenarts

Zij zou niet met diergeneeskundige methoden hebben gekeken wat de ara mankeerde en het dier hebben gediagnosticeerd en behandeld met alternatieve methoden als zilverwater en energetische velden, methoden die niet worden erkend door de diergeneeskundige wetenschap omdat elk bewijs voor de werking ervan ontbreekt.

Het tuchtcollege in Den Haag heeft afgelopen vrijdag de klacht tegen de alternatieve dierenarts behandeld. Deze heeft daarop in een verweerschrift gereageerd, ze was echter niet op de zitting aanwezig. Het tuchtcollege doet 17 januari 2013 uitspraak.

De holistische dierenarts Y, die zichzelf afficheert als vogeldeskundige, heeft de ara, met roepnaam Rauna (het is een Ara araraune: blauwgele ara), behandeld in een Multiwave Oscillator, een apparaat dat magnetische golven uitzendt en veel wordt toegepast door alternatieve genezers. Het dier kreeg ook infusen om “afvalstoffen” af te voeren, aldus luidde de argumentatie van de dierenarts. De papegaai kreeg verder homeopathische middelen en kruidenproducten via het voer toegediend. Ook bloesemtherapie en zilverwater werden tijdens behandelingsessies van stal gehaald, zonder dat eerst op een nauwgezette manier een diergeneeskundige diagnose was gesteld.

De ara had geen baat bij de behandeling van de holistische dierenarts en overleed. De eigenaar van de papegaai heeft in het Nederlands Onderzoek Instituut voor Vogels en Bijzondere Dieren (NOIVBD) in Veldhoven sectie laten verrichten. Toen bleek dat het dier leed aan ernstige vochtophoping als gevolg van hartfalen.

De juriste van de ara-eigenaar, Iaira Boissevain van het bureau Bestia et Lex in Den Haag, verwoordt de casus in haar pleitnotitie zo:

‘De dierenarts is tekort geschoten in de zorg aan ara Rauna, ze heeft daarmee artikel 14a van de WUD overtreden. Uit het sectierapport en uit de toelichting van een geraadpleegde specialist vogelgeneeskunde van de faculteit Diergeneeskunde van de Universiteit Utrecht blijkt dat de ara een diergeneeskundige diagnostiek en behandeling volgens de regelen der kunst en de door wetenschap en praktijk onderschreven ‘evidence based medicine’ is onthouden. Omdat er geen adequate diagnostiek heeft plaatsgevonden, kon geen diagnose worden gesteld en daardoor ook geen passende therapie worden toegepast, terwijl er voor de symptomen wel degelijk goede diagnostiek mogelijk was geweest, op basis waarvan vervolgens tot therapie en behandeling had kunnen worden besloten. Door aan Rauna deze behandeling te onthouden en de ara bloot te stellen aan energievelden, colloïdaal zilverwater en aanverwante praktijken, is aan de vogel overduidelijk zorg onthouden’, schrijft de juriste.

‘Bovendien heeft dierenarts Y, zowel door teksten op haar website als door tijdens en na het consult gedane mededelingen, de indruk gewekt dat de (be)handelingen die zij met betrekking tot Rauna uitvoerde, van diergeneeskundige aard waren. Daarmee heeft zij niet alleen de eigenaar opzettelijk onjuist voorgelicht, maar zij heeft daarmee ook eigenaar X de keuze onthouden om alsnog diergeneeskundige hulp te zoeken voor haar dier. Ze heeft daarmee feitelijk de diergeneeskunde op ernstige wijze in diskrediet gebracht. Op haar website staat letterlijk dat zij probeert dieren weer in balans te krijgen door middel van alternatieve geneeswijzen. Reguliere diergeneeskunde staat niet als optie genoemd. Een dierenarts moet primair kiezen voor reguliere geneeskunde, blijkt uit eerdere jurisprudentie. Eventuele alternatieve behandelmethoden mogen uitsluitend worden toegepast als vast staat dat reguliere methoden geen uitkomst meer bieden. In alle gevallen dient de eigenaar hierover zeer uitdrukkelijk te worden geïnformeerd en ook zeer uitdrukkelijk toestemming te geven. Klaagster is niet geïnformeerd en heeft nergens uitdrukkelijk toestemming gegeven’, reageert de juriste op het verweerschrift van de dierenarts. ‘Het gebruik van radiësthetisch onderzoek, zilverwater, würzelfkraft en probiotica’, kunnen met geen mogelijkheid worden gezien als zorgvuldige uitoefening van de diergeneeskunde’, aldus de juriste, die daarmee reageert op het verweer van de dierenarts dat ze ‘zich voor 100 procent heeft ingezet om het dier te helpen genezen.’

Postscript

De Vereniging tegen de Kwakzalverij houdt zich niet alleen bezig met kwakzalverij in mensenland, ook kwakzalvers die dieren behandelen hebben de aandacht. Uit recent onderzoek blijkt dat 19% van de dierenartsen alternatieve behandelmethoden toepast en dat 2% van de dierenartsen zich uitsluitend bedient van alternatieve behandelmethoden. De faculteit Diergeneeskunde stelt zich op het standpunt dat de reguliere en de alternatieve diergeneeskunde uitgaan van onverenigbare paradigma’s en dat dierenartsen geen alternatieve behandelmethoden mogen toepassen onder het mom van diergeneeskunde. De Koninklijke Nederlandse Maatschappij voor Diergeneeskunde (KNMvD) neemt het niet zo nauw met alternatieve behandelmethoden. De vereniging heeft een studiegroep complementair werkende dierenartsen en geeft op haar website verwijsgegevens door van alternatief werkende dierenartsen. De KNMvD werd hiervoor onlangs nog genomineerd voor de Meester Kackadorisprijs. Er zijn maar weinig eigenaren die de werkwijze van alternatief werkende dierenartsen bij het Veterinair Tuchtcollege aan de kaak stellen. Een uitspraak van het Veterinair Tuchtcollege over bovengenoemde ara-casus moet de broodnodige jurisprudentie opleveren.

Naschrift 24 januari
2013

Holistische dierarts in
Hellendoorn krijgt berisping

Het Veterinair Tuchtcollege heeft
holistisch dierenarts Marijke Mannens, met een dierenartspraktijk in
Hellendoorn, een berisping opgelegd, omdat bij haar behandeling van ara Rauna ’reguliere
zorg niet heeft geprevaleerd.’ De ingediende klacht van de ara-eigenaar is daarmee
gegrond verklaard. De dierenarts, die meent gespecialiseerd te zijn in vogels, zou
te veel haar oren hebben laten hangen naar alternatieve handgrepen en medicijnen.
Ze heeft bij de behandeling van de jonge papegaai – de ara was ongeveer een
jaar oud – niet volgens de reguliere standaard gewerkt, oordeelt het
tuchtcollege in zijn uitspraak van 17 januari 2013. De beklaagde heeft voor de
anamnese klinisch en radiësthetisch onderzoek gedaan – gebruik van alternatieve
technieken die geen wetenschappelijke onderbouwing hebben – en colloïdaal
zilverwater en würzelkraft (planten-en kruidenextract) hebben voorgeschreven.
De holistische dierenarts heeft ’niet op wetenschappelijke standaard gebaseerde
diergeneeskunde toegepast terwijl reguliere zorg had moeten prevaleren’, zo
onderbouwt het college de berisping.

De dierenarts heeft twee maanden de
tijd om beroep aan te tekenen. Het tuchtcollege zet daarna de uitspraak –
geanonimiseerd – op zijn website.