Kwakzalver is geen oplichter

De betrokkene was een Surinaamse genezer uit Dokkum, die met handoplegging, kruiden en meditatie genezing bood, kortom wat in de Randstad tal van duistere ‘professoren’ aanbieden. Hij woont overigens nu in Rotterdam.

In dit geval had hij zich via een tussenpersoon, zijn eerste klant, in totaal 4500 euro laten betalen, handje contantje natuurlijk (of hij vooraf geld vroeg zoals sommige dokters doen die ook placebotherapie aanbieden, vertelt het verhaal niet).

Zowaar waren er sommige mensen ‘genezen’. Genoemde eerste klant leed aan schildersziekte (OPS) en voelde zich een half jaar lang wat beter, wat suggereert dat een placebo-effect aan het werk geweest is.

De genezer waagde zich ook aan hernia’s, reuma, en zelfs overgewicht. Bij veruit de meeste patiënten sloeg de behandeling niet aan. Officier van justitie Ed Boelen vond dat de verdachte dan maar moest terugbetalen. Niet goed, geld terug. Volgens de officier had de Dokkumer ‘misbruik gemaakt van de goedgelovigheid van de zwakkeren in de samenleving.’ Hij eiste maar liefst zes maanden cel.

Maar helaas, misbruik maken van de goedgelovigheid van de zwakkeren in de samenleving is legaal. Als je mensen voorstelt dat ze je een ton lenen, en je belooft dat je dat in korte tijd zult terugbetalen met grote winst, dan kom je in de problemen als blijkt dat het een piramidespel was of zoiets. Dat de klanten wel hadden kunnen weten dat het geen zuivere koffie is, is dan niet terzake. Maar in onze samenleving mag je spreekwoordelijke gouden bergen beloven op gezondheidsgebied en je daar royaal voor laten betalen, ook al kan iedereen (en in het bijzonder de genezer zelf) op zijn vingers natellen dat het onzin is.

Politierechter Jeroen van Bruggen oordeelde dat de verdachte zich had voorgedaan als alternatief genezer (wat de man zelfs bij verhoor door de politie in alle toonaarden had ontkend), maar het was voor de rechter oncontroleerbaar of verdachte ook daadwerkelijk iets kon met zijn veronderstelde gaven.

De rechter stelde: ‘Ook een reguliere arts kan niet garanderen dat een behandeling tot volledig herstel leidt.’ Dat vind ik een foute opmerking. De arts biedt, als het goed is, het beste aan wat de wetenschap biedt, dus de hoogste kans op genezing of althans minder ellende, zoals vastgesteld door ijverig onderzoek. We betalen de arts niet voor dat onderzoek, maar voor zijn of haar kennis en deskundigheid. Daarom geldt ‘niet goed, geld terug’ niet voor dokters en trouwens ook niet voor advocaten. Een fantast die zichzelf en anderen maar wat heeft wijsgemaakt gelijkstellen aan iemand die lang en hard gewerkt heeft om zich betrouwbare kennis en kunde eigen te maken, is een miskenning van waar geneeskunde om draait.

Kortom: kwakzalvers die in zichzelf geloven zijn verder ongrijpbaar voor de wet.

De details van dit verhaal kunt u op nijsnet en waldnet nalezen.

Nieuwsbrief

De Digitale Nieuwsbrief van de VtdK houdt u regelmatig op de hoogte van nieuwe artikelen op deze site.