Kwakzalvers op kaliloog II

Nu is het al langer bekend dat de KNMG zich uiterst welwillend opstelt tegenover de paar artsen die vergeten schijnen te hebben dat geneeskunde gebaseerd is op de medische wetenschap en die hun patiënten onderwerpen aan absurde therapieën en onderzoeksmethoden waarvan nut en veiligheid niet behoorlijk zijn aangetoond. Maar dat de redactie van MC zover zou gaan om een alternatieve arts de bespreking van ‘Kwakzalvers op kaliloog’ op te dragen was toch een verrassing. Het zou nog niet zo erg, ja misschien zelfs wel aardig zijn geweest, wanneer de recensent voldoende beschaving had gehad om zijn ongetwijfeld pittige kritiek op een geciviliseerde manier te brengen. Helaas was dit niet het geval en werd het anders zo keurige weekblad ontsierd door de emotionele ontlading van een warhoofd.

Een van de lezers van MC zond het volgende in voor de brievenrubriek:
“Boekbesprekingen hebben in het algemeen twee functies: enerzijds moet de potentiële lezer voldoende geïnformeerd worden over de inhoud van het werk om te kunnen beoordelen of het tot zijn interessegebied behoort, anderzijds dient hij een indruk te krijgen van de kwaliteit. Wat het laatste betreft is het nuttig dat de lezer een beetje bekend is met de eigenaardigheden van de recensent. Met name als het om bellettrie gaat kunnen persoonlijke smaak en emoties van de recensent een weloverwogen oordeel soms enigszins in de weg staan; wat overigens best interessant proza kan opleveren, vooral als de criticus met de auteur in kwestie nog ‘een appeltje te schillen’ heeft.
Als er echter essayistisch werk besproken wordt, dan is de lezer bepaald minder gebaat bij emotionele ontladingen. Veeleer heeft hij behoefte aan zo objectief mogelijke, weldoordachte informatie. Wie een fundamentalistisch moslim de bijbel laat recenseren kan niet verwachten dat geïnteresseerden die het boek nog niet kennen hierdoor een enigszins juiste voorstelling van judaïsme en christendom zullen krijgen.
Helaas heeft de redactie van Medisch Contact hieraan kennelijk niet gedacht toen ze A. Bos vroeg om het nieuwste boek van Cees Renckens, ‘Kwakzalvers op kaliloog’, te bespreken (MC 55 nr. 43, 27-10-2000). Schijnbaar gedreven door blinde weerzin tegen de auteur en diens denkbeelden trekt Bos van leer tegen alles wat Renckens te berde brengt. Zonder behoorlijke argumenten en zeer selectief citerend deinst hij er daarbij niet voor terug om Renckens, algemeen gerespecteerd medicus practicus, minachting voor zijn patiënten in de schoenen te schuiven. Of nog erger, hij insinueert dat Renckens Sovjet-communistische methoden toejuicht om andersdenkenden in psychiatrische inrichtingen op te sluiten. Bos vindt het maar vreemd – en kennelijk heel dom – dat ‘normale mensen’ moeite hebben met het begrijpen van homeopathie en antroposofische geneeskunde en hij staat uitvoerig stil bij Renckens’ ‘oogkleppen’ waarop deze zelf zo trots zou zijn. Wat kan de redactie van Medisch Contact hebben bewogen om, bijna een half jaar na het verschijnen, juist aan collega Bos de bespreking van ‘Kwakzalvers op kaliloog’ op te dragen? Kan het zijn dat men de lezing van het boek wil ontmoedigen?
Niet minder dan vijf van de drie en dertig hoofdstukken handelen over de uiterst slappe houding van de KNMG, in heden en verleden, jegens medici die hun patiënten modieuze onzin verkopen in plaats van algemeen aanvaarde, op controleerbare gegevens gebaseerde gezondheidszorg te leveren. Geen woord hierover in het paginagrote stuk van Bos. Collega Bos volstaat met uiting te geven aan gevoelens van schaamte bij de gedachte dat iemand met zo’n ‘onzindelijke manier van denken’ als die van Renckens zijn beroepsgroep zou vertegenwoordigen.”

De brief werd niet geplaatst.

Nieuwsbrief

De Digitale Nieuwsbrief van de VtdK houdt u regelmatig op de hoogte van nieuwe artikelen op deze site.