Maastrichtse kinderarts gelooft in wonderen

Renckens reageert op de commotie rond prof. dr. Edward Dompeling, kinderarts in het Maastricht Universitair Medisch Centrum (MUMC). De hoogleraar is gespecialiseerd is in longziekten met name taaislijmziekte.

De Maastrichtse hoogleraar, tot voor kort oudste van de Baptisten Gemeente Maastricht, is eind 2010 met een groep zendelingen naar Birma geweest. Daar zouden tijdens zijn bezoek zeven blinde kinderen en een oude vrouw uit een Boeddhistisch blindeninstituut zijn genezen, na gebed en handoplegging, beweert een van de reisgenoten, een zonderlinge preker, Willem Ouweneel.

In het reisverslag op zijn website claimt hij genezing: ‘Dag Vier. Het team bezocht een blindeninstituut waar ze niet erg welkom waren. Ze begonnen op het schoolplein gewoon te bidden. We weten van minstens zes blinde kinderen en een blinde oudere dat zij geheel genezen zijn. We hebben het op film’, blogte de prediker vanuit Birma. Dompeling zou bij deze gebedshandelingen betrokken zijn geweest. Er circuleren foto’s op internet waar hij te zien is terwijl hij een kind onderzoek.

Er ontstond commotie over de reis van vorig jaar na publicatie begin oktober van een artikel in Trouw en een tv-uitzending van het EO-programma Door De Wereld. Journalisten van beide media waren in Birma op zoek geweest naar de ‘genezen’ mensen. Ze vonden de kinderen en de vrouw. Die waren echter nog steeds blind. ‘Hoe kan een medisch hoogleraar volgeling worden van een ex-beddenverkoper/evangelist à la Maasbach, dat is zeer bevreemdend’, vindt Cees Renckens van de Vereniging tegen de Kwakzalverij.

Dompeling heeft nooit expliciet afstand genomen van de vreemde beweringen van de preker met wie hij op reis is geweest. De hoogleraar weigert te reageren, mogelijk vanwege een spreekverbod dat is opgelegd door het universiteitsbestuur. Dompeling had half oktober een afspraak voor een interview met het universiteitsblad Observant. Het blad kreeg echter vlak voor het interview van de woordvoerder van het College van Bestuur van de Universiteit Maastricht te horen dat het gesprek niet door zou gaan, zonder opgaaf van reden.

Tegelijk liet het universiteitsbestuur in een verklaring weten verbaasd te zijn over het tumult en de beschuldiging. ‘De heer Dompeling heeft als privépersoon tijdens zijn vakantie deelgenomen aan een humanitaire reis naar Myanmar. Deze vanuit christelijke waarden ingegeven reis had als doel mensen, die onder moeizame omstandigheden leven, te ontmoeten en te bemoedigen. Gebeden maakten deel hier vanuit. De suggestie dat er sprake zou zijn van een medische reis of van wetenschappelijk onderzoek, gekoppeld aan genezing is volstrekt onjuist.’ Dompeling is volgens de universiteitsverklaring niet opgetreden als praktiserend arts. ‘Er is geen sprake van schending van de wetenschappelijke integriteit’, stelt de universiteit.

Eind oktober, na landelijke publiciteit, heeft ook Dompeling een persoonlijke verklaring afgegeven: ‘Ik neem expliciet afstand van elke bewering die suggereert dat ik als praktiserend arts aanwezig was in Myanmar in november 2010 en dat ik in die hoedanigheid deel heb genomen aan enige vorm van gebedsgenezing dan wel dat ik zou hebben bevestigd dat er sprake is geweest van genezing door gebed.’

Renckens van de VtdK reageert kritisch: ‘Natuurlijk, artsen moeten vrijheid van godsdienst hebben. Deze man lijkt echter te geloven in gebedsgenezing. Artsen horen niet in dergelijke genezingen te geloven.’ Volgens Renckens is er in het verleden weleens onderzoek gedaan naar wondergenezing. Steevast werd er een biologische verklaring gevonden. Zo is er wetenschappelijk onderzoek gedaan naar de werkzaamheid van gebed bij onder andere hartziekten en IVF. Gebed blijkt geen voordeel te hebben. Dus, zegt Renckens, godsdienstige mensen als Dompeling zouden hun religieuze gedachtegoed in het ziekenhuis moeten verdringen. ‘Dat zal veel kracht kosten en op den duur vermoedelijk niet vol te houden zijn. Zijn superieuren dienen daarom zijn functioneren scherper te volgen, scherper dan bij andere hoogleraren.’

Frits van Dam, bestuurslid van de Vereniging tegen de Kwakzalverij, trok in De Telegraaf nog wat harder van leer: ‘We verwachten niet alleen een kritische houding van een arts over zulke praktijken, over wondergenezing. We verwachten ook verzet. Dompeling zou zich daar als arts tegen moeten verzetten, tegen de gedane claim dat gebed tot genezing kan leiden. Dat doet hij niet. Dit kan echt niet.’

Waarmee de Vereniging afstand neemt van de vreemde reactie van het artsengenootschap KNMG. ‘Iedereen is vrij om aan gebedsgenezing deel te nemen, ook als arts. Maar dit moet uitdrukkelijk gebeuren als privépersoon,’ laat de KNMG in een kort persbericht weten. Wat op de KNMG-website een reactie van een KNMG-lid uitlokte dat ‘je continu arts bent, ook als je in privétijd reist.’