Door: Marie P. Prins | Geplaatst: 24 januari 2005

Noni-sap: nog beter dan Haarlemmer olie!

Op het ogenblik wordt er overal in Nederland Nonisap aangeboden met de meest fantastische medische verhalen. Het merk Tahitian Noni® is de marktleider, maar er zijn verschillende andere, zoals blijkt bij zoeken op het Internet onder “Noni”. En dan is er ook nog een lawine van aanvragen voor toelating bij de EU in Brussel. Noni […]

Op het ogenblik wordt er overal in Nederland Nonisap aangeboden met de meest fantastische medische verhalen. Het merk Tahitian Noni® is de marktleider, maar er zijn verschillende andere, zoals blijkt bij zoeken op het Internet onder “Noni”. En dan is er ook nog een lawine van aanvragen voor toelating bij de EU in Brussel.

Noni is in Tahiti de naam voor de Indiase moerbei (Morinda citrifolia L, Rubiaceae). Het is een wilde struik of kleine boom die overal in de Stille Zuidzee, maar ook in de Caraïben, groeit, zelfs in jonge lavastromen waar niets anders het doet. Het is een hardnekkig onkruid dat alleen met de grootste moeite weg te krijgen is. De plant geeft het hele jaar door fruit en een enkele struik kan wel 20 liter sap per week opbrengen. En daar vraagt men dan € 30,- à € 40,- per liter voor, terwijl het vies smaakt en ook nog stinkt. Om aan dat laatste wat te doen heeft Tahitian Noni er andere vruchtenextracten doorheen gemengd, maar lekker is anders. Nee, dan het echt lekkere ananassap uit de Stille Zuidzee. Teelt en oogst van ananas zijn zelfs met de modernste middelen arbeidsintensief, maar desondanks kost ananassap in de supermarkt slechts € 1,25 per liter. Waarvandaan dit verschil?

Noni wordt in een piramide verkocht en dat maakt producten duur, maar vooral komt het doordat het als wondermiddel op de markt wordt gebracht. Net als Haarlemmer Olie is het letterlijk goed voor alles. Zelfs voor het ontstoppen van verstopte riolen. Dat is namelijk een van de wonderverhalen in het boek van Dr. Heinicke: The Xeronine System. Twintig jaar geleden kondigde Dr. Heinicke de ontdekking aan van Xeronine. Hij deed dat in het blad van de Pacific Tropical Botanical Garden. Maar in die aankondiging staan geen gegevens over xeronine anders dan dat het een alkaloïde is. Geen chemische formule, geen structuurschema van het molecuul, geen smelt- of kookpunt, geen kleur, geen soortelijk gewicht, niets van dit alles. Het hierboven vermelde boek kwam kort geleden uit en aan het einde staat een voorstel voor de structuur van Xeronine. Intussen hebben biochemici vastgesteld dat xeronine gewoon niet bestaat. Er is ook geen enkel artikel in de wetenschappelijke pers over xeronine verschenen.

En al die wonderverhalen dan? Die zijn voor kwakzalversmiddelen de gewoonste zaak van de wereld. Van een geneesmiddel verwacht je de gebruikelijk gerandomiseerde, dubbelblinde, placebo-gecontroleerde proeven om de werkzaamheid, de veiligheid en de bijverschijnselen vast te stellen. En van een product waarvoor zoveel tamtam wordt gemaakt als Tahitian Noni verwacht je dat die dan gepubliceerd zijn in vooraanstaande medische tijdschriften. Die zijn er voor Nonisap niet. Bij de toelating tot de Europese markt werd dan ook vastgesteld dat de gegevens die verstrekt werden en de beschikbare informatie geen bewijs verschaften voor speciale voordelen voor de gezondheid van Noni sap die boven die van andere vruchtensappen uitgaan. De officiële, Engelstalige uitspraak is te vinden op http://ec.europa.eu/food/fs/rc/scfcah/general/draft_noni_juice_en.pdf.

Voor patiënten met een slechte nierfunctie kan noni gevaarlijk zijn, omdat het sap erg veel kalium bevat. Omdat het een wilde plant is lopen de hoeveelheden erg uiteen. De ene fles kan een veilige hoeveelheid hebben en de andere veel te veel, zelfs bij flessen van hetzelfde merk. Tenzij de fabrikant dit precies in de gaten heeft gehouden. Voor zover bekend doet geen van hen dat nog op dit moment. Maar waarom zou een mens dit volslagen nodeloze risico nemen? Zo lekker is dit sapje ook niet.

Voor de zakelijke aspecten van de Nonihandel verwijzen wij u naar een artikel in het zakenblad Forbes van 24 mei 2004 (www.forbes.com/forbes/2004/0524/178_print.html). Dat eindigt met de sarcastische opmerking: “Er is geen enkele wet tegen het kopen van vruchtensap dat stinkt naar rottende kaas, als dat is wat mensen met hun geld willen doen”.

Voor een uitvoeriger uitzetting zie Skepter, winter 2004 

 

Nieuwsbrief

De Digitale Nieuwsbrief van de VtdK houdt u regelmatig op de hoogte van nieuwe artikelen op deze site.

Marie P. Prins

Marie Prins is een gepensioneerd elektrotechnisch ingenieur die bij ongeluk in de kruiden is gerold. Ze wilde weten of en hoe ze de absint alsem in haar (keuken)kruidentuin veilig kon gebruiken. Daardoor kwam ze er achter hoe vreselijk moeilijk het is om betrouwbare informatie over kruiden te krijgen, zeker waar het kruiden betreft die al dan niet terecht de naam hebben genezende werkingen te hebben. Ze is daarna op zoek gegaan naar die informatie. Ze heeft ondertussen flink wat goede informatie gevonden maar is nog steeds op zoek naar iets in het Nederlands.

Gerelateerde artikelen

artikelen - 12 december 2024

Wim Huppes, die kankerpatiënten zei te kunnen genezen met een kwakzalver-therapie, is veroordeeld tot twee jaar cel (met 13 maanden voorwaardelijk). Ook moet hij zich laten behandelen in een psychatrische kliniek en een boete betalen.

artikelen - 06 december 2024

De tweeling Caro en Ellen Botman ‘schonen’ met dure hypnosetechnieken het ‘onbewuste’ deel van het brein en claimen zo burn-out en stress het hoofd te kunnen bieden.

artikelen - 27 november 2024

Wim Huppes, een in 2016 uit het BIG-register geschrapte internist, moet zes jaar de gevangenis in voor zware mishandeling en oplichting, is de eis van het OM. Zijn geklooi met een zelf verzonnen lichttherapie bezorgde kankerpatiënten helse pijnen en geen genezing: ze overleden.