Oud-bestuurslid prof. dr. Rob Koene overleden

Op 4 maart is op 85-jarige leeftijd ons oud-bestuurslid Rob Koene overleden.
Koene was vrijwel zijn gehele loopbaan verbonden aan het Radboud UMC in Nijmegen. Eerst als internist en vanaf 1980 als hoogleraar interne met speciale aandacht voor de nierziekten. Koene promoveerde In 1972 op een serologische studie over de rol van ‘antistoffen en complement’ bij de beschadiging van muizencellen. In 2001 ging hij met emeritaat.

Koene was een bevlogen medicus en een geliefd opleider en wetenschapsman. De ruim 300 wetenschappelijke publicaties van Koene betreffen immunologisch gericht laboratoriumonderzoek, transplantatie-onderzoek met proefdieren en klinisch onderzoek in de patiëntenzorg. Hij heeft meer dan 25 promovendi begeleid.

Bij zijn emeritaat in 2001 gaf hij een afscheidscollege getiteld ‘Wie het weet mag het zeggen’. In dat afscheidscollege besteedde hij veel aandacht aan het kwaad van de kwakzalverij, meer speciaal als die door artsen wordt gebezigd. Hij had in zijn eigen ziekenhuis te maken gehad met een arts-acupuncturist, die zich opdrong aan transplantatie patiënten op wie hij zonder overleg met de nefrologen acupunctuur pleegde. Koene klom in de pen en liet weinig heel van de escapades van die kwakzalvende collega.

Grote verdienste

Toen wij Koene in 2002 uitnodigden om tot het bestuur van de Vereniging tegen de Kwakzalverij (VtdK) toe te treden, stemde hij direct toe. Hij ontpopte zich tot een actief bestuurslid en zou dat blijven tot 2013. Zijn grote verdienste betrof de ontwikkeling van de website.  Een opsomming van Koenes verdiensten als kwakzalverijbestrijder is te vinden in het decembernummer van het Nederlands Tijdschrift tegen de Kwakzalverij uit 2013.

In  een rouwadvertentie in NRC van 6 maart prees de leiding van het Radboudziekenhuis zijn grote verdiensten als hoogleraar. Het vergde een grote rouwadvertentie om zijn kwaliteiten als hoogleraar te memoreren: grondlegger van het succesvolle niertransplantatieprogramma in het Radboud.  Koene was zeer scherpzinnig en doortastend in zijn werk. En bovenal was hij een bijzonder aimabel mens met veel belangstelling voor de persoonlijke omstandigheden van zijn medewerkers. Aan zijn betreurd overlijden zijn jaren van ernstig geheugenverlies voorafgegaan. De VtdK herdenkt zijn nagedachtenis met gevoelens van grote waardering en dankbaarheid. Het bestuur van de VtdK wenst zijn nabestaanden alle sterkte.