Saskia Mevis’ geloof in drukpunt/access bars-healing

Half augustus kwam het eerste boek uit van coach/kwaktherapeute/helderziende/gecertificeerd facilitator/hotelhostess Saskia Mevis uit het Limburgse Hoensbroek. Ze omringde de boekgeboorte van haar Baby Beast Book met veel bombarie op haar Facebook-pagina, inclusief een ‘cliffhanger’ over de boektitel.  ‘I Secretly Wanted to Die’ kopte uiteindelijk het in eigen beheer uitgegeven boek. Het zou binnen een paar dagen al een verkooptopper zijn. Mevis noemt zich sindsdien bestselling author, in navolging van haar grote goeroe, Gary Douglas. We komen zo op hem terug.

Twee jaar deed Mevis over haar boek waarin ze beschrijft dat ze na een kankerdiagnose (schildklierkanker) afzag van de gebruikelijke reguliere behandeling (bestraling, snijden). Ze zou zonder die behandeling geheid overlijden, zou haar verteld zijn. Het liep wonderlijk anders. Op haar Facebook-pagina vraagt ze zich af of kanker, of welke ziekte dan ook, niet een uitnodiging van het lichaam is om terug te gaan ‘naar het eigen weten’.

Of te wel zou de kanker, de aandoening niet zijn ontstaan omdat ze slecht in haar vel zat? In dat geval zou het omgekeerd – genezen dus – ook moeten kunnen. In een YouTube-filmpje geeft ze wat uitleg.

Acces bars

Haar boekje (99 pagina’s) beschrijft het geheim van deze ‘genezing’: zogeheten access bars, een hersenspinsel dat de eerder genoemde Gary Douglas, een Amerikaanse vastgoedhandelaar en gewezen Scientology-gelovige tien jaar geleden in Brussel neerlegde als EU-merknaam, in kapitalen. Douglas liet zich bij zijn ‘wonderuitvinding’ helpen door Dain Heer, een Amerikaanse chiropractor die – als veel chiropractoren – onterecht dr. (PhD) voor zijn naam zet.

De twee Texaanse ‘bars-uitvinders’ menen op het hoofd 32 drukpunten (ook aangeduid als ‘banen van energie’, zonder overigens enige biologische aanwijzing) aan te kunnen wijzen, die zouden staan voor ‘verschillende contexten in het leven’ zoals geld, controle, creativiteit, veroudering, lichaam, heling, dankbaarheid, verdriet, vreugde en meer van dit al, theoretiseren beide heren.

Op die mysterieuze drukpunten liggen ‘alle gedachten, gevoelens en emoties opgeslagen’, is een toelichting die terug te vinden is op websites van bars-gelovigen zoals de Vlaamse healingcoach/voormalig boekhouder Daniela Stircea met een kwakpraktijk in Genk.

Trauma

Zij zet de bars-theorie in bij de behandeling van patiënten (ook kinderen) met een trauma. Ook helpt ze er hoog-sensitieve personen – zelf zou ze er ook een zijn – mee door het leven. Een bars-sessie werkt volgens de Vlaamse therapeut bij tal van lichamelijke en geestelijke klachten zoals ‘posttraumatische stressstoornis, angsten, depressie, pijnklachten en ADD/ADHD klachten’, meldt ze op haar website.

Haar Limburgse bars-collega/boekschrijver Saskia Mevis geeft op haar website ook uitleg over het drukpuntwonder, in onbegrijpelijk taal. We lezen op haar website: ‘Door lichte aanraking van deze 32 punten geef je je lichaam de mogelijkheid om alles wat je belemmert los te laten en ruimte te creëren voor wat jij graag zou willen vanuit jouw eigen diepste verlangen. Door het vederlicht aanraken van deze punten laat je oude ballast eenvoudig los. Daardoor kalmeren de hersengolven en lossen stress & blokkades op. Het zelfherstellende vermogen van je lichaam activeert en je herstelt naar een natuurlijke staat van energie, ruimte en ontspanning.’

Of wel het ‘zelfgenezende’ vermogen van het lichaam zou te stimuleren zijn, al drukkend en wrijvend en zwevend met de handen. Chronische aandoeningen zouden zo verdwijnen als sneeuw voor de zon, is het geloof van ‘bars’-drukkers. De Amerikaanse uitvinder Gary Douglas vindt dit: ‘People who have attended the Access Body Class have reported dramatic shifts and changes with their body size and shape, an overall relief from chronic and acute pain, and their relationships and money issues seem to get easier too.’ Vreemd, de onderlinge afmetingen tussen schedeldelen zijn bij ieder mens net even anders. Dat maakt op juiste punten drukken – aannemende dat ze bestaan – een moeilijke zaak.

Piramide-achtig verdienmodel

De twee Texaanse bars-uitvinders zijn beheerders van de organisatie Access Consciousness, een piramide-achtig verdienmodel (Multi Level Marketing) dat ze rond hun access bars-hersenspinsel hebben gebouwd.

De sektarische bewustzijns-organisatie heeft op dit moment wereldwijd 27.444 leden (stand eind augustus). Wekelijks komen er tientallen nieuwe leden bij. Je komt hoger in de piramide – en mag meer geld vragen voor een cursus – als je meer verschillende (vaak meerdaagse) cursussen in de bars-leer hebt gevolgd. Vanuit het hoofdkantoor in Stafford, in de buurt van Houston, beheren ze de piramide en delen ze – tegen betaling – cursuscertificaten uit.

De afgelopen jaren heeft de bars-hype ook Nederland bereikt. Hier zijn nu zo’n 481 mensen – de meesten zijn vrouw, de meesten hebben nog weinig certificaten en zitten onder in de piramide – die zich volgens de Amerikaanse organisatie gecertificeerd ‘facilitator’ mogen noemen wat zoiets betekent als coach/docent/leermeester, uitvoerder/behandelaar.

Certificaten

Boekenschrijfster Saskia Mevis heeft de afgelopen jaren flink doorgepakt en heeft zich met dertig verschillende certificaten hoog in de piramide weten te nestelen. Elk certificaat heeft een eigen afkorting. Mevis heeft de volgende certificaten aan de muur hangen: BP, BPF, CF, AFF, AHP, TTTE CF, BF, ESSE P, XCF, ACYA, BodyCF.

We geven voor de liefhebbers enkele certificaten een gezicht. Zo heeft Mevis op een cursus geleerd bij misbruikkwesties de juiste drukpunten op het hoofd te vinden en te bewerken, al drukkend of met de hand zwevend erboven. Het heeft haar het certificaat AHP opgeleverd, wat staat voor Abuse Hold Practitioner.

De cursus bestaat uit dertig maal luisteren naar een bandje, gevolgd door een klassikale bijeenkomst. Deze wordt alleen gegeven door uitvinder Gary Douglas en zijn dochter. De prijs ervan bedraagt 300 tot 400 euro. Wanneer je dit certificaat hebt bemachtigd dan kun je met traumapatiënten, ook kinderen, aan de gang. Het is te bizar voor woorden, niet-medisch geschoolde leken die met flauwekul een trauma te lijf gaan.

We gaan nog even door met de certificaatafkortingen van Mevis. Het meest basale certificaat dat ze heeft, is BP. Dit staat voor access bars practitioner, drukpunttherapeute dus. De onderliggende cursus is kort: in een dag – à raison van enkele honderden euro’s – leer je waar alle 32 punten precies te vinden zijn en waar ze voor staan, waarna je patiënten kunt behandelen.

Facelift facilitator

Mevis behaalde ook het AFF-certificaat. AFF staat voor access facelift facilitator. De uitleg van de bars-therapeuten van het bedrijf Innerlijke Kracht in Den Haag luidt: ‘Tijdens een eendaagse AFF-cursus – kosten 380 euro –leer je een diepgaand, verzorgend en helend proces om het gezicht te verjongen en de tekenen van veroudering op het gezicht en het hele lichaam terug te draaien. Het gaat hier om een zachte, kalmerende aanraking op het gezicht en de nek.’

Voor de volledigheid: deze verjongingscursus kun je pas volgen als je al enkele andere cursuscertificaten hebt behaald waaronder een driedaagse Body Class-cursus 3-Day. Het toeval wil dat boekenschrijfster Saskia Mevis deze cursus begin september geeft in een yoga-school in Lichtenvoorde; beginprijs 1400 euro.  Wat je straks bij haar kunt leren: ‘Verbale processen en hands-on lichaamswerk verkennen die de spanning, weerstand en het ongemak van het lichaam ontsluiten door energie dynamisch te laten verschuiven.’
Om duidelijk te zijn: ik heb geen idee wat hier staat.

Mevis staat de komende maanden voor twaalf bars-cursussen.

Mevis gelooft in veel gekkigheid. In een blog meldt ze dat haar kat Kelly onverklaarbaar ziek is. Kelly ‘vertelt’ Saskia alle lichaamsenergie nodig te hebben voor de heling van haar baasje, schrijft Mevis.

Onzinnige theorie

Bestaan access bars? De wetenschap is er gauw klaar mee. Een onzinnige theorie concludeerde Ronald van den Berg, psychiater n.p. en voormalig bestuurslid van de vereniging, twee jaar geleden op deze website.

Een wetenschappelijke onderbouwing voor de bars-theorie – het ‘opheffen van blokkades’ is er niet. De zoekmachine van PubMed, het databestand waarin alle (serieuze) medische studies/onderzoeken staan, kent het begrip access bars niet. Bars-uitvinders Gary Douglas en zijn collega Dain Heer zijn bij PubMed ook niet bekend. Een teken aan de wand.

De Haagse bars-gelovigen van praktijk Innerlijke Kracht – orthopedagoge Bianca Andeweg en Bert Wagenaar – verwijzen op hun website naar twee artikelen.

Beide publicaties zijn niet terug te vinden in PubMed en zijn dus niet gepubliceerd in een (serieus) wetenschappelijk tijdschrift. De eerste publicatie waar ze naar verwijzen, is wat zij noemen een ‘white paper’, geschreven door een Amerikaanse psycholoog Jeffrey Fannin. De bewijsvoering in zijn artikel is gebaseerd op enkele rare meetmethoden zoals het meten van ‘biofotonen’ die vingertoppen zouden uitzenden; het idee daarvan is dat elk vingertopdeel iets ‘vertelt’ over hoe specifieke organen en andere lichaamsdelen er ‘bijstaan’.

Biofonen bestaan niet

De reguliere wetenschap kent het fenomeen biofotonen niet, ze bestaan niet; de vingertip-theorie is flauwekul. Het zijn meetmethoden die de reguliere medische wetenschap daarom niet gebruikt. Fannins publicatie heeft bovendien een hoog wc-eend-gehalte. In het naschrift bedankt de psycholoog beide bars-uitvinders Douglas en Heer uitgebreid voor ‘hun geweldige bars-uitvinding’. Ze hebben hem er vermoedelijk voor betaald.

Het tweede onderzoekje waarnaar de Haagse bars-gelovigen verwijzen, is gepubliceerd in het tweejaarlijks tijdschrift Energy Psychology Journal, een blad dat PubMed niet kent; serieus kan het dus niet worden genomen. De uitgever/redacteur van het tijdschrift heeft een spirituele achtergrond.

Terrie Hope is de auteur van het bars-artikel waar naar wordt verwezen. Ze noemt zich dr. in de natural medicine. Haar ‘PhD’ heeft ze gehaald aan de niet officieel erkende Quantum University, een schimmige instelling die zich richt op ‘zelfgenezingsprocessen’.

Op YouTube staat een filmpje van een interview dat chiropractor en mede-uitvinder Dain Heer vier jaar geleden had met Terrie Hope. Het gesprek heeft inhoudelijk niets om het lijf, net als Hopes artikel.

Onderzoekje

Aan het onderzoekje van Hope – zonder controle groep – hebben zeven patiënten met een (ernstige) angststoornis/depressie meegedaan. Op basis van een vragenlijstsessie concludeert ze dat een bars-behandeling van anderhalf uur angststoornissen en depressies vermindert. Zelfs de bars-gelovigen van het Haagse bedrijf Innerlijke Kracht realiseren zich in de onderbuik dat het onderzoekje niet veel voorstelt.

Ze schrijven op hun website: ‘Omdat er maar 7 deelnemers waren, mag je hier natuurlijk geen harde conclusies trekken. Het was een pilotonderzoek. Tóch komen deze cijfers vrijwel overeen met de ervaringen in de Access Bars-praktijk. Van de mensen met angst- en depressieklachten geeft de ruime meerderheid ons aan symptoomverlichting te ervaren. Daardoor verwachten we dat de resultaten van Access Bars bij toekomstig, groter wetenschappelijk onderzoek nagenoeg hetzelfde zullen zijn.

Boekschrijfster Saskia Mevis verwijst op haar website ook naar deze studie als bewijsvoering voor de werking van de bars-theorie.

Mevis geeft geen antwoord op vragen

Mevis schrijft dagelijks hele lappen tekst op haar Facebook-pagina en op haar Instagram-account laat ze zich ook niet onbetuigd. Vragen van de webredactie naar meer informatie over de wetenschap achter haar bars-geloof, beantwoordt ze echter niet. De e-mail van de webredactie heeft ze wel gelezen getuige de melding half augustus op haar Facebook-pagina een e-mail te hebben ontvangen met vragen over de wetenschappelijke onderbouwing over haar ‘energetisch’ bars-geloof.  Waarna ze – omgeven door een onbegrijpelijke woordenbrij – uitlegt waarom ze niet antwoordt. ‘Wat ik ook antwoord, mijn reactie zal toch worden afgewezen, niet worden geloofd. Het is beter alles wat niet waar of relevant voor mij is te negeren’, schrijft ze.

Op haar Facebook-pagina merkt ze op dat de webredactie haar boek ongetwijfeld niet zal hebben gelezen, en dus wel een negatief webstukje zal tikken. Het is een observatie die klopt. Het lezen en proberen te begrijpen van de vele wartaalteksten op haar website zijn voldoende geweest. Nog eens 99 pagina’s lezen, is te veel gevraagd.

Ze zal het hier niet mee eens zijn: ‘Op dit moment is het boek alleen in het Engels, maar het is goed te lezen’, antwoordt ze een vragenstelster op haar Facebook-pagina.