Simon Singh wint eerste stap in beroep

Op deze site is al eerder hierover bericht. Een eerdere rechter bepaalde dat de uitlating letterlijk genomen moest worden namelijk als een feitelijke bewering ‘de chiropractors weten heel goed dat er geen bewijs is voor hun behandelingen, en dat ze de zaak dus bedriegen, en ze doen het toch en nog vrolijk ook’. Dat was lastig voor Singh, want die moest dus bewijzen dat de chiropractors opzettelijke bedriegers zijn, een onmogelijke opgave. Gezien de grote hoeveelheid discussie over waar nu eigenlijk de bewijzen van de chiropractors uit bestaan, is de hele uitlating toch meer een mening, een waardeoordeel. Dat vond nu het Hof van Beroep.

Voor Singh bij het Hof van Beroep was, is er nogal wat tijd verlopen, want eerst moest hij bepleiten dat hij in beroep mocht gaan, ondanks dat de rechter had gezegd dat dat niet mogelijk was.

De uitspraak van het Hof van Beroep is een genot om te lezen. Het Hof stelt vrijwel onomwonden dat de huidige smaadwetgeving niet deugt. Men verwijst naar de goede oude tijd van eind jaren 1630 toen Italiaanse geleerden bewonderend keken naar Engeland waar zoiets als de muilkorving van Galilei niet mogelijk was.

Immers, zo zeggen de rechters, dat de chiropractors achter Singh aan gingen en niet achter de krant, en dat ze niet ingingen op een voorstel om een tegenstuk te schrijven, maakt dat het toch heel erg veel lijkt op muilkorving van tegenstanders, temeer daar er sinds de rechtszaak waarschijnlijk niet zoveel mensen zijn geweest die soortgelijke opvattingen hebben geuit. Zo maken de chiropractors hun critici monddood.

Ook bevat de uitspraak de opmerking dat het gerechtshof liever niet zoiets wordt als het Ministerie van de Waarheid uit de roman 1984 van George Orwell, een instrument om de waarheid te verbergen. Veel aandacht trok het citaat: ‘Wetenschappelijke controverses moeten veeleer worden beslecht met de methoden van de wetenschap dan met de methoden van rechtszaken.’ Dat had het hof van de verdediging, en die had het weer van een uitspraak van een Amerikaanse rechter in de zaak (1993) van Ralph Wakefield en Hollida Underwager die Anna Salter, een criticus van hun boek, wegens smaad voor de rechter hadden gedaagd.

De uitspraak is een grote opsteker voor Singh. De eigenlijke zaak moet nog beginnen, maar gezien de krachtige formuleringen van het hof van beroep is het weinig waarschijnlijk dat Singh in de eigenlijke zaak van de rechter te horen zal krijgen dat hij zijn mening veel te onbetamelijk heeft verwoord.

Het is eigenlijk beschamend voor het Verenigd Koninkrijk, dat een dergelijke rechtszaak tot nu toe al ongeveer 200.000 pond aan advocatenkosten heeft gevergd (van Singh alleen al, wat de chiropractors hebben uitgegeven is niet duidelijk). De verliezer zal een deel van de kosten van de tegenpartij moeten vergoeden. Zelfs als Singh wint, schiet hij er behoorlijk wat bij in. De strijd is pas gestreden als de hele smaadwetgeving drastisch is herzien.

Voor een stukje BBC-reportage zie hier; lees ook het commentaar van Jack of Kent.
Voor het bericht in The Guardian: Simon Singh wins libel court battle

Naschrift 15 april 2010

Heden werd bekend dat de BCA het proces tegen Singh stopt.  Het is nog niet helemaal voorbij, want Singh wil natuurlijk zijn 200.000 pond terug hebben. Lees er alles over op:

 http://www.senseaboutscience.org.uk/index.php/site/project/478

Daar staan ook talloze links naar krantenartikelen en websites van heden. De grote verliezer is natuurlijk de BCA die veel negatieve aandacht heeft gekregen. Een kwart van de Britse chiropractoren heeft nu te maken met aanklachten wegens misleidende reclame. Gisteren werd bekend dat alle drie grote politieke partijen in het VK ervoor zijn dat de Britse smaadwetten worden gewijzigd. Zonder deze zaak zou dat misschien niet gebeurd zijn.