Vereniging verbaast zich over erelidmaatschap Bob Smalhout

De anesthesiologenvereniging benoemde Smalhout tot erelid vanwege zijn grote verdiensten voor de anesthesiologie die, zo schrijft de NVA `voor ons grotere prioriteit hebben dan oud zeer´, daarbij refererend aan de vele kritiek van vakgenoten. 

De VtdK kan zich niet vinden in deze vergevingsgezindheid. Smalhout, heeft naast mooi onderzoek, ook erg veel vreemde dingen gedaan, zo betoogt de vereniging. Zo verdedigde hij kwakzalvers als chelatiearts Peter van der Schaar, genezeres Jomanda en arts Maria Sickesz, bedenkster van de orthomanuele geneeskunde, onderbouwt de vereniging haar verontrusting. Over de bedenkelijke escapades van deze drie personen is de afgelopen jaren met enige regelmaat geschreven op de website van de vereniging. 

Ook over Smalhout is in negatieve zin op de website gepubliceerd. 

Hieronder de brief van voorzitter Catherine de Jong en bestuurslid Cees Renckens aan de NVA:

`Op 21 juli 2013 heeft u prof. dr. B. Smalhout, emeritus hoogleraar Anesthesiologie aan de Universiteit Utrecht, benoemd tot erelid van de Nederlandse Vereniging voor Anesthesiologie (NVA). De Vereniging tegen de Kwakzalverij heeft met gemengde gevoelens kennis genomen van deze stap. Wij willen niets afdoen aan de wetenschappelijke prestaties van uw erelid in de jaren ’60 en zijn terecht alarmistische oratie uit 1972. Toch vermeldt zijn conduitestaat meer dan deze feiten en zij hadden naar onze mening zwaarder moeten worden meegewogen bij uw besluit.

Smalhout moest, 65 jaar geworden, tot zijn vertrek uit het AZU worden gedwongen en liet zich talrijke malen laatdunkend uit over de jongere generatie van artsen (met name de vrouwen onder hen), omdat zij – anders dan hij – niet meer dag en nacht klaar staan om levens te redden. Nog vele jaren na zijn vertrek uit het AZU liet hij zich bij interviews steevast fotograferen met OK-kleding en met mondlap/petje in situ.

Smalhout is na zijn emeritaat in 1992 columnist geworden in De Telegraaf. In zijn columns bedient hij zich, ruim twintig jaar na zijn vertrek uit het ziekenhuis, nog van zijn academische titels. Mogen wij u wijzen op een aantal uitspraken en demarches van uw erelid, uit zijn post-actieve periode.

In april 1997 haalde Smalhout de voorpagina van de Privé, alwaar hij samen met Jomanda werd afgebeeld met een piloot in een rolstoel. Die zou door de door Smalhout ingeroepen Jomanda uit coma zijn gehaald. Smalhout liet zich in vol bewondering uit over de gave van ‘mevrouw Jomanda’. De (toen nog) Volkskrant-columnist Ronald Plasterk noemde Smalhout daarop ‘de allerijdelste ijdeltuit van heel medisch Nederland, iemand die zonder reserve ‘zijn beroepsgroep door het slijk haalt’.

Toen de VtdK in 2000 de lijst met de Twintig Grootste Kwakzalvers van de Twintigste Eeuw bekend maakte, bestond Smalhout het om in zijn Telegraaf-column drie personen uit die lijst met veel verve te verdedigen: de chelatie-arts dr. P. van der Schaar, de genezeres Jomanda en de Voorburgse arts Sickesz, de bedenkster van de orthomanuele geneeskunde waarin allerlei kwalen worden toegeschreven aan scheefstand van wervels.

Smalhout schreef op verzoek van Sickesz, die tegen Renckens en de VtdK een rechtszaak wegens smaad had aangespannen, een getuigenis à decharge, waarin hij haar prestaties roemde, o.a. zichzelf als reclamepatiënt opvoerend. Hij had ook zogenaamd met eigen ogen gezien hoe zij in een gemengd gezelschap door palpatie van nekwervels kon vaststellen of iemand leed aan schizofrenie. Dat was in 2005. Enkele jaren later deed hij hetzelfde toen Sickesz zich weer eens voor de medische tuchtrechter moest verantwoorden.

In 2010 werd Smalhout betrapt op verboden wapenbezit (o.a. UZI’s en Kalasnjikof’s). Een strafblad en proces bleven hem slechts bespaard wegens een vormfout van justitie.

In december 2011 sprak Smalhout zich in De Telegraaf bewonderend uit over een echtpaar met 17 kinderen, dat om geloofsredenen onverzekerd is, hun kinderen niet laat vaccineren en die in geval van brandwonden de beruchte Boegem-zalf hadden verkozen boven de gebruikelijke brandwondenbehandeling. Bewonderenswaardig volgens Smalhout.

Geacht NVA-bestuur, deze opsomming van aanvechtbare en soms regelrecht kwalijke uitingen van Smalhout hadden er ons inziens toe moeten leiden dat u – nu u iemand uit uw gelederen tot erelid wilde benoemen – beter een andere kandidaat dan Smalhout had kunnen kiezen.´