Zorgcoryfee prof. Pauline Meurs krijgt meester Kackadorisprijs 2014

Prof. dr. Pauline Meurs is een machtig persoon in de Nederlandse gezondheidszorg. Zij is hoogleraar bestuur van de gezondheidszorg aan de Erasmus Universiteit Rotterdam en sinds september 2007 voorzitter van ZonMw. Recent is zij aangetreden als voorzitter van de Raad voor de Volksgezondheid en Zorg.

Het zelfstandige bestuursorgaan ZonMW werkt in opdracht van het ministerie van VWS en de NWO, de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek, en verdeelt jaarlijks tientallen miljoenen belastinggelden voor onderzoek in de zorg.

ZonMW, waar Pauline Meurs de eindverantwoordelijkheid draagt, is een recidivist op het gebied van het bevorderen van de kwakzalverij. Het instituut ontving in 2006 de Meester Kackadorisprijs, omdat het een spoedcursus wetenschappelijk onderzoek voor kwakzalvers had georganiseerd. Enig effect heeft deze cursus niet gehad. Het was weggegooid belastinggeld zoals de Vereniging tegen de Kwakzalverij al voorspeld had.

ZonMw lijkt niets geleerd te hebben van deze kritiek want zij liet daarna met regelmaat van de klok pro-alternatieve geluiden laten horen. Zo werd dit voorjaar opnieuw belastinggeld verkwist doordat ZonMw een rapport liet schrijven getiteld: Signalement Ontwikkeling en implementatie van evidence-based complementaire zorg. Aan het rapport werd uitsluitend meegewerkt door een aantal notoire pro-alternatief denkende figuren, terwijl ook een paranormaal genezeres bijdroeg. Het Signalement bevat daardoor talloze onjuistheden, laat een schrijnend gebrek aan kennis zien en heeft een unverfroren pro-alternatieve basishouding. Zelfs als HBO-scriptie zou dit rapport een zware onvoldoende krijgen. Het rapport eindigt als volgt: “In dit signalement wordt aanbevolen om te investeren in goed onderzoek. Niet als doel op zich, maar om breed inzicht te krijgen in de evidence voor complementaire zorg”. De commissie zag over het hoofd dat aan dergelijk onderzoek in binnen- en buitenland al honderden miljoenen euro’s en dollars besteed zijn en dat er nooit iets uit gekomen is. Het is in feite een oproep tot verdere geldverspilling in de zorg.

Het valt Prof. Pauline Meurs die toch beter moet weten, zeer aan te rekenen dat zij de geldverkwistende hersenspinsels van de directie niet heeft weten te beteugelen. Het geeft te denken dat iemand die op zo’n centrale positie in de gezondheidszorg zit tegelijkertijd gespeend blijkt van enig kritisch vermogen voor zo ver het de pretenties van het alternatieve veld betreft. Zij verdient derhalve de Meester Kackadorisprijs 2014 voor bevordering van de kwakzalverij dubbel en dwars.

De prijs zal uitgereikt worden op zaterdag 4 oktober om 13.30 in het gebouw De Nieuwe Liefde, Da Costakade 102, Amsterdam. Daarna volgt een interessant symposium getiteld: Wijsheid uit het Oosten, Aziatische behandelwijzen belicht.

Naschrift 28 oktober 2014:

Marcel Levi, internist en bestuursvoorzitter van het AMC en bestuurslid van ZonMw, is boos op de Vereniging tegen de Kwakzalverij. In zijn maandelijkse column op de website van Medisch Contact maakt Levi half oktober bezwaar tegen de uitreiking van de meester Kackadorisprijs aan Pauline Meurs, voorzitter van zijn ZonMw.

Levi bestrijdt het betoog van de jury: `Ik denk dat de vereniging de strijd tegen de kwakzalverij meer schade doet dan profijt brengt. En constateer dat het agressieve fanatisme waarmee deze vereniging denkt haar doelen te bereiken me in toenemende mate tegen de borst stuit. Men meent klaarblijkelijk doeltreffend te zijn door salvo’s van persoonlijke aanvallen op niet alleen beoefenaren van alternatieve geneeswijzen maar vooral ook op hen die volgens de vereniging deze kwakzalvers steunen of maar in de buurt komen van therapie die volgens haar verwerpelijk is. Als een soort van Spaanse inquisitie werpt de vereniging deze personen zonder enige objectief proces of zelfs enige vorm van hoor- en wederhoor als heksen op de brandstapel ́, aldus Levi die zegt zelf `een tegenstander te zijn van kwakzalverij omdat hij te veel patiënten besjoemeld heeft zien worden door iriscopisten, oorschelp-magnetisten, Chinese kruidenvrouwtjes of pseudodokters die overal schimmels zien. En zwemmen met dolfijnen, baby-yoga, ponyfluisteren en kleurentherapie is vast allemaal prima om je prettig bij te voelen, maar heeft niks met geneeskunde te maken.

In een reactie op deze column stelt de jury van de Meester Kakackadorisprijs:

`Pauline Meurs, bestuursvoorzitter van ZonMw, was dit jaar de ‘gelukkige’ omdat onder haar leiding een ZonMw-rapport is verschijnen waarin geconcludeerd wordt dat er geïnvesteerd moet worden in goed onderzoek naar ‘complementaire’ behandelwijzen. Het ‘goede onderzoek’ waar ZonMw naar vraagt, is allang gedaan en gepubliceerd. Homeopathie, acupunctuur, orthomanuele behandelingen etc. zijn allemaal gewogen en te licht bevonden. ZonMw gaat bovendien verder en heeft een stuurgroep opgericht
met dezelfde incompetente samenstellers van het rapport. De stuurgroep moet zich inzicht verwerven in wat in Nederlandse zorginstellingen wordt aangeboden aan ‘complementaire’ behandelwijzen en met welke effectiviteit.

Het is opvallend dat degenen die het opnemen voor ZonMw en Pauline Meurs geen enkele poging doen om het juryrapport te lezen en inhoudelijk te weerleggen. Marcel Levi is daar een goed voorbeeld van. De prijs gaat, anders dan Levi stelt, niet naar kwakzalvers, maar naar personen en instellingen die kwakzalverij faciliteren. Levi poneert verder ten onrechte, precies zoals ook het ZonMW-rapport, dat kwakzalverij met wetenschappelijk onderzoek bestreden moet worden. Hij is kennelijk bereid ZonMw-geld te spenderen aan onderzoek van eerder genoemde absurde geneeswijzen. De praktijk in de VS bewijst het tegendeel: in de periode 1999-2009 is daar 2,8 miljard dollar uitgegeven via de NCCAM en andere NIH-instellingen aan dit soort onderzoek, maar de kwakzalverij bloeit er op grote schaal. Zelfs binnen ziekenhuizen. Onze eigen overheid staakte de subsidies voor effectiviteitsonderzoek naar alternatieve geneeswijzen reeds in de jaren ’90 van de vorige eeuw. Er kwam helemaal niets uit.’