Erkende medisch-wetenschappelijke verenigingen nalatig bij tegengaan kwakzalverij in eigen kring.

Uit de jaarrede van voorzitter Renckens van de Vereniging tegen de Kwakzalverij, uitgesproken tijdens de jaarvergadering op 12 oktober in Felix Meritis te Amsterdam:

De wetenschappelijke verenigingen van huisartsen en specialisten vormen in ons land tezamen met de redacties van de wetenschappelijke tijdschriften, zoals bijv. het Ned. Tijdschrift voor Geneeskunde, het hart van de beroepsgroep. Over vooruitgang in de medische wetenschap wordt in die kringen veelvuldig gerapporteerd en deze vindt zo zijn weg naar de alledaagse praktijk. De verdiensten van deze tijdschriften en verenigingen zijn op dit gebied groot en onmisbaar. Zij bepalen wat op medisch gebied de stand der wetenschap is en behoren te bevorderen dat de artsen van Nederland die kennis bij hun patiënten toe passen. Terwijl die bevordering der wetenschap over het algemeen dus goed verloopt zijn dezelfde verenigingen echter nalatig als er onder hun leden sterk normafwijkend medisch handelen wordt geconstateerd. Gelukkig betreft dit slechts enkele gevallen, maar juist door de status die het lidmaatschap van een erkende wetenschappelijke vereniging met zich meebrengt kunnen dergelijke dysfunctionerende medici aanzienlijke schade aanrichten.

In de periode 2001-2002 deed de Vereniging tegen de Kwakzalverij zijn beklag bij de Nederlandse Internisten Vereniging, de Nederlandse Vereniging voor Klinische Chemie en de Nederlandse Vereniging van Neurologen over drie ‘alternatieve’ leden. Het betrof een internist uit Hilversum, die o.a. in opspraak kwam tijdens de behandeling van Millecam en die zelf o.a. acupunctuur, natuurgeneeswijze en homeopathie toepast en zelfs samenwerkt met paranormale genezers als Jomanda. De neuroloog, woonachtig in Den Bosch, maakt zich schuldig aan samenwerking met de Amerikaanse kwakzalver Alfred Bonati, die een buitengewoon dure en zeer omstreden laserbehandeling van de rug beoefent in de VS. Bij het ronselen van slachtoffers, wie genezing van hernia, whiplash, slijtage, scoliose, hoofdpijn, nekpijn etc. in het vooruitzicht wordt gesteld, is deze neuroloog Bonati behulpzaam. De sessies vinden elke twee maanden plaats op Schiphol: de ‘geaccepteerde patiënten’ moeten naar Florida reizen en zijn tienduizenden Euro’s armer. De klinisch chemicus over wie de VtdK zeer ongerust is, was al jaren actief in de kringen rond wijlen Moerman en is thans eigenaar van een eigen klinisch chemisch laboratorium te Utrecht. Deze man, die zich thans hoog in de kringen van de zgn. ‘orthomoleculaire geneeskunde’ (dat zijn de zgn. vitamine pushers) beweegt, doet kostbaar onderzoek van bloed en urine voor talrijke kwakzalvers in den lande en diagnostiseert vervolgens allerlei voedingstekorten, die dan door de kwakzalver moeten worden ‘behandeld’. De NVKC zette wel vraagtekens bij de doelmatigheid van al het door hem verrichte onderzoek, maar neemt tegen zijn lid geen maatregelen.

Galileo Galilei stelde reeds dat wetenschap niet alleen gediend is door het ontdekken van allerlei nieuwe kennis, maar minstens net zo veel door het beteugelen van ongebreidelde fantasie en het schrappen van pseudowetenschap. Het heeft er helaas de schijn van dat dat inzicht bij de Nederlandse medisch-wetenschappelijke verenigingen ontbreekt. De VtdK doet een beroep op hen om een veel strengere interne discipline aan te houden. Deze is onmisbaar voor het vertrouwen dat de patiënt in zijn arts moet kunnen hebben.