Ga nou eerst op waterdieet (NRC 04-04-2004)

Midden in de roos vonden wij deze reactie uit de praktijk van een huisarts. De NRC-redactie heeft deze brief inmiddels opgenomen in de editie van zaterdag 17 april.

31 mei 1865: De Eerste Kamer heeft de Nieuwe Geneeskundige Wetten aanvaard. Hoofdpunten ervan zijn de instelling van staatstoezicht op de geneeskunde, de vaststelling van omvangrijke eisen tot verkrijging van medische bevoegdheid en een nauwkeurige omschrijving van de uitoefening van medische beroepen.
9 november 1993: De Eerste Kamer heeft de Wet op de beroepen in de individuele gezondheidszorg (Wet BIG) aanvaard. Hiermee komt een eind aan het absolute verbod op het onbevoegd uitoefenen van de geneeskunst. ‘Mondige patiënten moeten in het reguliere of het alternatieve circuit terechtkunnen bij die hulpverlener waarvan zij het meeste heil verwachten’.
Het artikel in het Zaterdags Bijvoegsel van 04-04-2004 is een duidelijke illustratie van de ongewenste en riskante situatie waarin de gezondheidszorg in Nederland anno 2004 is beland. Natuurlijk is het helemaal niet moeilijk krantenpagina’s te vullen met verhalen en ervaringen van mensen die tevreden zijn en zeggen baat te hebben gevonden in het alternatieve circuit. Afgezien van ongeneselijk en terminaal zieken zijn zeer veel kwalen en ongemakken ‘self-limiting’. Ze gaan zonder behandeling ook wel over. De toegenomen medische consumptie is deels een gevolg van de destijds door de Wereldgezondheidsorganisatie geformuleerde definitie van gezondheid als ‘een toestand van optimaal lichamelijk en geestelijk welbevinden’. Als dit waar zou zijn, zijn wij allemaal voortdurend en ernstig ziek! Door somatisatie en medicalisering van tegenslagen, teleurstellingen en niet-vervulde verwachtingen is het hebben van klachten vaak een rechtvaardiging van het onvermogen de moeilijkheden des levens het hoofd te bieden. Een groot deel van de zogenaamde successen van alternatieve genezers berust op het placebo-effect, maar dat kun je als arts niet aan de patiënt verkopen.
Natuurlijk moet eenieder vrij zijn om zijn hulp daar te zoeken waar hij het denkt te kunnen vinden. Mijn huisartsenpraktijk was destijds niet ver verwijderd van die van Moerman en meermalen vroegen patiënten met ongeneselijke kanker mijn toestemming Moerman te raadplegen. Ik heb daar nimmer bezwaar tegen gemaakt omdat ik zeker wist hen toch weer te moeten behandelen als zij in het terminale stadium niet meer in staat waren naar hem toe te gaan. Duivenvoer is geen wondermiddel!
Ook van homeopathie als behandelwijze bij een goed gediagnosticeerde ziekte heb ik in mijn 33-jarige praktijk als huis- en bedrijfsarts nimmer enig resultaat gezien. Als patiënten mijn mening vroegen over homeopathie dan zei ik altijd: ‘vergelijk het maar met de werking van één molecuul in een Sportfondsenbad vol water!’
Dat leken zich in hun angst en onzekerheid in het alternatieve circuit begeven kan ik mij voorstellen, maar dat artsen met een wetenschappelijke opleiding van acht jaar zo gemakkelijk het fundament van hun beroep verloochenen is haast niet te begrijpen. Blijf uit de buurt van een reumatoloog die aan je ogen kan zien of je paranormaal bent. Hij krijgt van zijn beroepsgenoten wel veel kritiek, ze vinden dat hij onzin uitkraamt, maar hij wordt niet geroyeerd als lid van de reumatologenvereniging. Deze softe benadering zie je ook bij de andere beroepsverenigingen: De KNMG is het met de alternatievelingen eigenlijk niet eens, maar past geen sancties toe en ook het NHG (Nederlands Huisartsen Genootschap) stelt zich terughoudend op.
Concluderend moet ik tot mijn spijt vaststellen dat wij wat betreft de wettelijke bescherming van de individuele gezondheidszorg weer terug zijn bij af. De Wet-BIG heeft de klok teruggezet tot vóór 31 mei 1865!
E. van W.

Nieuwsbrief

De Digitale Nieuwsbrief van de VtdK houdt u regelmatig op de hoogte van nieuwe artikelen op deze site.