Chiropraxie baat niet, maar schaden kan het wel

Nekpijn, zo stelt Vermeulen, is weliswaar een veelvoorkomende klacht maar, zo leert zijn Klinische Les in het NTvG, bij nekpijn zijn oefeningen thuis net zo effectief als behandeling door een chiropractor. Chiropraxie van de nek heeft bovendien weliswaar zeldzame maar ernstige bijwerkingen, zo neemt Vermeulen stelling tegen bottenkrakers die claimen rug- en nekpijn te kunnen behandelen. Het zijn behandelingen die ook nog eens via aanvullende pakketten van verzekeraars worden vergoed. ‘Vooral advertenties van chiropractors beloven tegenwoordig veel, en ook in medische tijdschriften wordt soms een te gunstig beeld van deze therapie geschetst, het NTvG is hierop geen uitzondering’, zo stelt Vermeulen. ‘Hoe chiropraxie gunstige effecten zou kunnen hebben, is niet goed te begrijpen, de nadelige des te beter.’

Chiropractor Adam Langweiler in Amsterdam is een voorbeeld daarvan; de Reclame Code Commissie oordeelde dat een advertentie van de chiropractor in Het Parool misleidende – en dus oneerlijke – teksten bevatte. In het NTvG-artikel beschrijft Vermeulen twee cases van nekpijn: één patiënte werd door haar huisarts doorverwezen naar een chiropractor, daarna kwam zij bij het AMC terecht; de tweede patiënt had behoefte aan een consult bij  Vermeulen om moed te verzamelen voor een voorgenomen bezoek aan een chiropractor. Beide patiënten kwamen zijn spreekkamer binnen met een handvol diagnosemetingen van ondermeer een myovision-scan van de chiropractor (waarop de elektrische spanning van de spieren van de wervelkolom te zien zouden zijn) en een MRI-scan. Op beide zou de fysieke oorzaak van de nekpijn te zien zijn. Vermeulen probeerde de patiënten uit te leggen dat spontaan herstel eerder regel dan uitzondering is en dat pijn in de nek, zonder neurologische symptomen of afwijkingen, zoals bij hen het geval was, meestal spontaan overgaat. Neurologen, zo schrijft Vermeulen, raden daarom een bezoek aan chiropractors af: baten kan het niet, maar schaden kan het wel.

Naschrift 26 maart 2013
Bij vonnis van 5 maart 2013 heeft de kantonrechter te Amsterdam in een procedure tussen Langweiler en de Stichting Reclame Code (SRC), de organisatie achter de Reclame Code Commissie (RCC), de SRC gelast het ertoe te leiden dat een klacht van Catherine de Jong tegen Langweiler alsnog door de RCC (in plaats van door de voorzitter van de RCC) zal worden behandeld. Tegen het vonnis staat nog hoger beroep open. Catherine de Jong was niet bij de procedure bij de kantonrechter betrokken.