Erelid Ike van de Graaff overleden

Hij was apotheker in Rotterdam en behoorde in 1981 tot de kleine groep mensen die inzag dat onze Vereniging zich voor de aanzienlijke taak gesteld zag de toen snel aan populariteit winnende zogenaamde alternatieve geneeskunde een halt toe te roepen. De Vereniging werd destijds in haar crisisjaren (1977-1980) gered door een interimbestuur onder leiding van Lenze Meinsma met prof. B.S. Polak, prof. F.A. Nelemans, D. Uitterdijk, mr. J.S.W. Holtrop en S. Lelie, dat nieuwe statuten opstelde en die daarmee in 1981 voor een doorstart zorgde. In het bestuur dat toen aantrad was Ike van de Graaff secretaris en hij heeft de Vereniging destijds ook uit eigen middelen fors financieel gesteund. De zakelijk erg handige Van de Graaff slaagde erin die schenking zo fiscaal te laten faciliteren dat het hem naar eigen zeggen niets heeft gekost, maar of dat helemaal waar is, wordt algemeen betwijfeld.

Hij beëindigde zijn bestuurslidmaatschap in 1993 en toen wij destijds vruchteloos trachtten hem op andere gedachten te brengen, zei hij – die zo veel journalisten te woord had gestaan – dat hij zich zelf bijna niet meer kon aanhoren als hij weer eens de staf brak over de zoveelste alternatieve geneeswijze waarover zijn mening werd gevraagd. Hij voelde – zoals wij allen – altijd al op zijn klompen aan dat ook dat weer flauwekul was en kon het niet meer opbrengen zich nog een beetje te verdiepen in al die onzin. Hij zag in dat dat toch niet goed was en was onvermurwbaar.

Bij zijn afscheid werd hij benoemd tot erelid. Op de zolder van zijn apotheek in Hillegersberg huisde jarenlang nog het verenigingsarchief. Schrijven over kwakzalverij, dat deed hij niet, maar op tv en radio deed hij het uitstekend, onverstoorbaar en met humor. Hij bleef jarenlang een royaal donateur en was trouw bezoeker op onze jaarvergaderingen, veelal vergezeld van een van zijn dochters die ook apotheker werd. Met enige regelmaat stuurde hij ons knipsels en folders waarover hij zich bleef opwinden en diende ons ongevraagd van advies. Wij zijn hem grote dank verschuldigd. Dat hij ruste in vrede.