Correspondentie o.a. met minister Borst

Rehabilitatie minister Borst
Talrijk waren de verontwaardigde reacties die wij ontvingen over het antwoord van de minister op onze protestbrief tegen de gesubsidieerde cursussen kwakzalverij voor verpleegkundigen. Omdat de brief namens de minister was geschreven door een van haar ambtenaren bleef bij ons de twijfel knagen of de drukbezette minister ons schrijven überhaupt wel onder ogen had gehad. Via haar politiek adviseur hebben wij opnieuw contact met de minister gezocht en gekregen en dat resulteerde in de volgende brief, waaruit godzijdank een heel ander geluid klinkt, dan uit het schrijven van haar Directeur Innovatie, Beroepen en Ethiek, de heer drs. N.C. Oudendijk. De brief van de minister:

Den Haag, 28 februari 2002

Geachte heer Renckens,

Naar aanleiding van uw telefonisch onderhoud met mevrouw Pauw, bericht ik u het volgende.
Ik begrijp dat mijn brief d.d. 16 januari jl. tot misverstanden heeft geleid. Ik vind dat betreurenswaardig en wil deze bovengenoemde brief dan ook graag nader toelichten.

De subsidie aan de Algemene Vergadering Verpleegkundigen en Verzorgenden (AVVV)
betreft de beroepsinhoudelijke ontwikkeling van verpleegkundigen en verzorgenden. De
AVVV richt zich in principe op vijf belangrijke programma’s te weten; communicatie, service, beroepsontwikkeling, kwaliteit en invloed. Deze programma’s hebben als doel de positie van verpleegkundigen en verzorgenden te versterken. De uitwerking van de programma’s wordt met AVVV op hoofdlijnen besproken.

Ik heb begrepen dat de AVVV in het kader van het programma beroepsontwikkeling een
klein gedeelte van de totale subsidie (0,5%) ter beschikking heeft gesteld van de Werkgroep Complementaire Zorg. Het betreft hier een eenmalige projectsubsidie van de AVVV aan haar lidorganisatie Werkgroep Complementaire Zorg. Dit bestedingsbesluit valt binnen de eigen bevoegdheid van de AVVV. Gezien de eenmaligheid wil ik het hier verder bij laten, al wil ik u wel laten weten dat ik niet gelukkig ben met het besteden van subsidiegeld aan de door u genoemde ‘behandelingen’.
Ten aanzien van de passage uit bovengenoemde brief, ‘Samenwerking tussen de alternatieve sector en de reguliere sector is in het belang van de patiënten verdient mijns inziens ondersteuning.’ bericht ik u als volgt.
Goede communicatie tussen het alternatieve circuit en het reguliere circuit ten aanzien van specifieke patiënten is cruciaal voor een verantwoorde patiëntenzorg. De Inspectie gebruikt
dit ook als een van de criteria om alternatieve behandelaars te toetsen in het kader van
artikel 96 (strafbepaling) Wet BIG.
De zorg voor een verantwoorde patiëntenzorg berust uiteraard in eerste instantie bij de beroepsgroep. Van de kant van dit departement worden wel stimulansen gegeven om aan bovengenoemde verantwoordelijkheid gestalte te geven. Uitgaande van de realiteit dat grote aantallen Nederlanders alternatieve behandelaars raadplegen is het noodzakelijk dat alternatieve behandelaars patiënten niet ‘weghouden’ bij de reguliere hulpverlening.
Ik hoop dat ik u met dit schrijven voldoende heb geïnformeerd
Hoogachtend,
de Minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport,

dr. E. Borst-Eilers

****************************

Bonati
Meerdere brieven kwamen binnen n.a.v. onze berichtgeving over de Amerikaanse ‘rugspecialist’ Alfredo Bonati. Orthopedisch chirurg dr. L.P.A.Bom liet ons weten, dat het bestuur van de Ned. Orth. Ver. twee jaar geleden al de antecedenten van deze mensenvriend hadden nagetrokken. Die naspeuringen hadden tot de conclusie geleid dat Bonati zich ten onrechte ‘orthopedisch chirurg’ noemt. Hij is wel arts en heeft zich enige tijd bekwaamd in de orthopedie, maar heeft nooit het afsluitend examen afgelegd, dat in de VS nodig is om als orthopedisch chirurg te kunnen werken. Een andere briefschrijver attendeerde ons op een anesthesioloog Van Seventer, die de Telegraaf haalde met een nieuwe eveneens revolutionaire vorm van diagnostiek bij onbegrepen rugpijn. Deze Bredase anesthesioloog verricht volgens het artikel ‘epiduroscopieën’, waarbij hij een kijkbuis opschuift vanaf de ‘hiatus sacralis’ (een opening in het heiligbeen) en zo de epidurale ruimte rond de ruggenmergvliezen bekijkt. Van Seventer kondigt in die krant wetenschappelijk onderzoek aan…
Een andere briefschrijver verwonderde zich over de tarieven van de neuroloog Peperkamp en adviseerde ons de ECD daarover in te lichten. Tarieven zijn voor artsen in ons land immers niet vrij. Van het bestuur van de Ned. Neurol. Vereniging mochten wij geen antwoord ontvangen. Drie maanden na de datum van verzending van onze brief produceert deze club een oorverdovende stilte…

****************************

Bruno Grönung
Van kwakzalverij en alternatieve geneeswijzen moeten ze in de ivoren torens van de Alma Mater natuurlijk niets hebben, maar regelmatige lezing van skeptische bladen als het Actieblad en de Skepter is ook daar, gezien de behendigheid en sluwheid van kwakzalvers, wellicht toch geen overbodige luxe. Het had in elk geval een beschamende vertoning in Maastrcht kunnen voorkomen. Lees en huiver (opnieuw).

Op 2 maart 2002 verzond het bestuur de volgende brief aan prof.dr. G.Kootstra, decaan van de medische faculteit van de universiteit van Maastricht:

Geachte collega,

Met enige ontsteltenis en plaatsvervangende schaamte nam de Vereniging tegen de Kwakzalverij kennis van de door uw faculteit geboden gastvrijheid aan de Bruno Gröning sekte. Dit twijfelachtige gezelschap vereert de nagedachtenis en ideeën van de Duitse jong overleden ex-timmerman en gebedsgenezer Bruno Gröning (1906-1959), die met zijn borende blik en enorme kropgezwel in de jaren ’40 en ’50 in Duitsland veel ophef veroorzaakte. Toen hij stierf liep er nog een rechtszaak wegens kwakzalverij en overtreding van de Heilpraktikerwet tegen hem.
Zijn leer komt erop neer dat ‘ongeneeslijk niet bestaat’ en dat genezing altijd mogelijk is door zich open te stellen voor de ‘heilstroom’, een geestelijke kracht in de vorm van ‘fijnstoffelijke energiestromen’.
Medische en pseudo-medische aanhangers van Gröning hebben vele honderden (wonder-) genezingen gedocumenteerd, die alfabetisch zijn te lezen op www.bruno-groening.org, een site die u zeker eens moet bezoeken. U treft o.m. genezingen aan van aambeien, verlammingen, myomen, neusverstopping, haaruitval, kanker en verziendheid.

De sprekers aan wie u tijdens het symposium Genezing langs geestelijke weg – De sleutel voor de gezondheid van morgen, dat op 20 april 2002 in de blauwe zaal van de medische faculteit gaat plaatsvinden, onderdak verleent zijn voornamelijk Duitse aanhangers, aangevuld met zegge en schrijve één Nederlandse arts: een natuurgeneeskundige.

Eerder verschalkte de Medisch Wetenschappelijke Vakgroep (MWV), op dezelfde wijze als nu bij u, uw zusterfaculteit van de VU te Amsterdam. Na protesten en bekend worden van de identiteit van de MWV werd het symposium verwijderd uit de medische faculteit, maar kreeg – omdat contractbreuk te riskant werd – onderdak in de aula van de VU. Als bijlage bij dit schrijven voeg ik het hilarische en onthullende verslag van de sessie bij de VU (16 september 2000) in, dat verscheen in de Skepter van december 2000. Het is ook te raadplegen via www.skepsis.nl en dan zoeken onder Bruno Groening!

Als u van deze feiten kennis neemt, dan zult u zich ongetwijfeld realiseren, dat de MWV uw vertrouwen heeft misbruikt, waardoor u in stede van aan een wetenschappelijk genootschap gastvrijheid te bieden in werkelijkheid ‘gelegenheid geeft’ aan onvervalste kwakzalverij. Onnodig te zeggen dat de Vereniging tegen de Kwakzalverij er dan ook bij u op aan wil dringen om deze club niet aan uw universiteit toe te laten.

Van Kootstra zelf werd geen reactie ontvangen, maar via het dagblad De Limburger, die wij een kopie van onze brief toezonden, vernamen wij dat hij erg geschrokken was toen hij de identiteit van het gezelschap vernam. Hij kwam onmiddellijk in actie, omdat de Kring anders ten onrechte prestige zou kunnen gaan ontlenen aan een universitair symposium. De faculteit heeft zich snel ontdaan van de kwakzalversclub, die nu ruimte krijgt in de nabijgelegen Maastricht School of Management. Woordvoerder Hub Hawinkel van de Nederlandse tak van de Bruno Groening-Freudenskreis wist nog van niets en bleef optimistisch: er hadden zich al meerdere artsen, wijkverpleegkundigen en therapeuten opgegeven. En: ‘Wat die vent (doelend op Renckens, red.) ervan vindt, kan ons niets schelen’. Begrijpelijk want iedere wondergenezing wordt wetenschappelijk gedocumenteerd in Hamburg.