Proces-Sickesz

Als u dit leest, dan is de mondelinge behandeling met de pleidooien, die op 2 juni te Amsterdam plaatsvond, reeds achter de rug en beraadt de rechtbank zich inmiddels op haar vonnis.

 ‘Schizofrenen genees ik aan de lopende band’ (Sickesz, 2004)

Mag mevrouw Sickesz, bedenker van de ‘orthomanuele geneeskunde’, een kwakzalfster of ten minste een notoir genezer worden genoemd? Uw bestuur is vol optimisme over de uitspraak, want de gegevens die er in 2000 toe leidden dat onze leden Sickesz zo hoog in de lijst der Grootste Kwakzalvers van de twintigste eeuw deden belanden, zijn in de loop van dit proces nog verder aangevuld en deze gegevens onderstreepten en versterkten de juistheid van die keuze zelfs nog.

Zo berichtten wij u reeds over de zeer onfatsoenlijke wijze waarop Sickesz potentiële slachtoffers naar haar praktijk lokt. Ze benaderde op eigen initiatief patiëntenverenigingen, zoals die van schizofrenen en autisten, alsmede kwetsbare individuen als wijlen Piet Vroon en recent nog de depressieve kunstenaar Hans Dorrestijn. Dat zij met die schandalige praktijk nog steeds doorgaat bleek ons uit een melding die wij ontvingen van de Stichting Anorexia en Boulimia Nervosa. Een bestuurslid van die stichting werd op 2 november 2004 door haar gebeld: “U spreekt met dr. Sickesz, ik weet waardoor anorexia nervosa ontstaat”. Op het antwoord: “Dat is interessant want er waren bij onze Stichting uit de wetenschappelijke literatuur in 1998 69 oorzaken bekend en er zijn er inmiddels al weer vijf bijgekomen zodat met die van u erbij mij score 75 is”, reageerde Sickesz met “Ja, maar ik kan die patiënten ook genezen, zij hebben net als schizofrenen wanen en schizofrenen genees ik aan de lopende band en datzelfde kan ik bij AN-patiënten. Het antwoord was: ”Als dat zo is verdient u de Nobelprijs”.

Sickesz bood in dat telefoongesprek aan drie AN-patiëntes (AN=anorexia nervosa) gratis te behandelen en het bestuurslid van de Stichting, hoewel reeds toen achterdochtig, besloot het voorstel van Sickesz door te geven aan enkele leden van de patiëntenvereniging en een drietal lijdsters aan anorexia nervosa onderging bij haar recent een aantal behandelingen. Over hun ervaringen berichtte de Stichting ons het volgende.

1. De eerste patiënte die mevrouw Sickesz gratis behandelde woont in Noord Holland. Zij is 33 jaar en chronische AN-patiënte. Zij bezocht mevrouw Sickesz driemaal met haar moeder. Na de behandeling werd ze depressief tot op het suïcidale.

Haar situatie werd zo ernstig dat een heropname in de gespecialiseerde kliniek in Tienen onder leiding van prof.dr. W. Vandereycken geboden was. Dit is ons inziens de beste kliniek in Europa voor de behandeling van AN. Daar werd vastgesteld dat haar botdichtheid het niveau van een 85-jarige vrouw heeft. Botafbraak is een bekend verschijnsel bij AN.

De internist hoorde met verbijstering van het kloppen op de wervels en wenste patiënte geluk dat er geen wervel gebroken was en verbood haar nog eens naar mevrouw Sickesz te gaan: levensgevaarlijk met zulke verzwakte wervels. Moeder en dochter hebben zo’n aversie tegen Sickesz gekregen dat zij haar nooit meer willen zien.

2. De tweede patiënte woont in Gelderland, zij is ook ca. 33 jaar, ik ken haar als hoogintelligent en zij lijdt al aan AN sinds haar 14de levensjaar. Ook zij bezocht Mevrouw Sickesz met haar moeder. De behandeling had geen enkel effect, behalve een intense afkeer bij zowel moeder als dochter. De moeder schreef mij na het laatste bezoek: “Sickesz was weer vreselijk, ze strijkt mijn dochter echt tegen de haren: arrogant, autoritair. Mijn dochter’s angsten zijn gigantisch.

De dochter zelfs mailde mij als volgt:
Beste …,
Bedankt voor uw berichtje! Graag wil ik u mijn ervaringen met de onovertroffen dr. Sickesz mailen, dan wel anderszins vertellen. Ik weet alleen niet of mijn computer genoeg “bytes” heeft om zo’n portie frustratie en boosheid aan te kunnen! Maar ik ga m’n best doen. Ik weet niet of het me in een keer lukt, misschien moet het in etappes want als ik eenmaal begin, volgt er een hele waslijst…. Ik kan alvast wel verklappen dat ik de ervaringen van …in elk geval deel, ook ik stond tot 3 maal toe in mijn volledige blootje voor [of lag onder de hamer] van mevrouw en alledrie die keren vloog de deur van de behandelkamer zonder kloppen open en kwam er iemand doodleuk binnen. De laatste keer was er bovendien een man[!] bij, kennelijk een collega in opleiding[?] en werd mij ook niet gevraagd of ik het goed vond dat deze bij de behandeling bleef, opnieuw naakt, uiteraard. Ook deel ik …’s onsympathieke gevoelens voor dit mens volledig! Ik zou wel een boek kunnen schrijven over mijn ervaringen daar in Den Haag. Onfatsoen, onhebbelijkheid en arrogantie zijn eigenlijk nog milde begrippen om de omgangsnormen van deze vrouw te typeren. Ik heb er in elk geval een paar zeer nare ervaringen bij en ga er hoe dan ook niet meer naar toe, heb ik besloten.

Ik ben bezig samen met mijn moeder een chronologische lijst te maken van onze ervaringen met dr. Sickesz. Zij wil haar geloof ik ook een brief sturen. Niet dat dat iets uit zal halen, mevrouw heeft nl. gelijk en zal nooit een andere mening dulden. Dus volgens mij is dat zinloos, maar aan een verslag van de bezoeken en haar legendarische opmerkingen en analyses wil ik graag meewerken! Al voordat dit alles begon, had ik mijn ernstige twijfels en ambivalente gevoelens…. ik had naar m’n intuïtie moeten

3. De derde patiënte was een meisje van ca. 20 jaar (dus die mag men nog niet chronisch noemen). Haar moeder belde mij om te zeggen dat de behandelingen niets hadden uitgehaald en zij had dezelfde klachten die ook de twee andere patiënten hadden.

Nadat al deze vrouwen hadden laten weten af te zullen zien van verdere behandeling door Sickesz, belde zij opnieuw met de Stichting. Het was duidelijk, de drie patiënten hadden allemaal het hoge-nekwervelsyndroom dat de oorzaak is van de ellende. Zij kon dat verhelpen, maar ja, als ze niet willen……

Het was wel ontzettend dom van hen om de behandeling niet voort te zetten. Ze zouden toch ten minste één keer moeten komen opdat Sickesz zou kunnen vaststellen dat de wervels misschien weer hun foute stand hebben ingenomen. Maar ja, als ze zo dom blijven zullen ze de gevolgen moeten accepteren: zij zullen vroegtijdig dement worden, net als de andere patiënten die de behandeling hadden afgebroken! Dat gebeurt ook met schizofrenen die niet door haar behandeld worden. Al die patiënten hebben geen goede doorbloeding van de hersens en daardoor worden ze dement. Ja, als de patiënten de behandeling niet afmaken, dan zeggen hun ervaringen helemaal niets. Eén ding is zeker, aldus onze zegsman, ze gelooft in haar eigen kunsten.

De woordvoerder van de Stichting liet ons weten, dat zij als patiëntenorganisatie vaak te maken hebben met kwakzalvers. Zo brutaal als Sickesz had men ook daar nog niet vaak meegemaakt. En nu maar afwachten of de rechtbank van Amsterdam dat ook zo ziet.

Dit artikel verscheen in het Nederlands Tijdschrift tegen de Kwakzalverij, Jaargang 116, 2005, nr. 2, p.11-12.

Het is als pdf beschikbaar (zie rechtsboven).

Nieuwsbrief

De Digitale Nieuwsbrief van de VtdK houdt u regelmatig op de hoogte van nieuwe artikelen op deze site.