Tommy Wieringa en zijn antroposofisch ingestelde moeder

Tommy Wieringa is een geweldig schrijver en zijn boeken verkopen dan ook uitstekend, terwijl er talrijke vertalingen van zijn werk zijn uitgebracht. In zijn reeds eerder besproken Caesarion uit 2009 beschrijft hij de levensgeschiedenis van zijn moeder, die later in het verhaal ook borstkanker kreeg.

Zij liet zich lange tijd alleen behandelen door haar antroposofische huisarts uit Groningen. Ook nadat de correcte diagnose was gesteld weigerde zij nog lange tijd om reguliere therapie te ondergaan. eerst zette zij koers naar ene ‘Dr. Med. Richard H. Kloos’, Artz für Allgemeinmedizin und Naturheilkunde, werkzaam in een instituut te Keulen.

Deze arts wordt in Caesarion afgeschilderd als een trillende zenuwlijder met een vlinderdasje, die hem zijn geloofwaardigheid zouden verlenen zoals ‘de ziener vaak blind is en de sjamaan mank of verlamd.’ Van pagina 299 tot aan 304 werd daar de arts trefzeker beschreven en geciteerd en de schrijver vertelde in interviews dat hij ook daadwerkelijk in Gorters kliniek, want over hem gaat het, was geweest als begeleider van zijn moeder.

Na een aantal uitspraken waarin Steiner en de maretak en Gorters’ zelfgenezing van kanker met inzet van de maretak aan de orde waren geweest ‘daverde de storm van spierkrampen weer over de tafel. Hierna schikte hij zijn geblondeerde lokjes en veegde over zijn snorretje alsof het van zijn plaats was geweest.’

Na zes bezoeken aan de kliniek besluit zijn moeder van verdere behandeling door Gorter af te zien.
Inmiddels overleed Wieringa’s moeder in 2015 op 73-jarige leeftijd aan de gevolgen van een veel te laat behandelde borstkanker, want volgens de antroposofische huisarts was er geen sprake van kanker, een blunder die zij twee jaar volhield. Het betrof hier wel een ongewone soort kanker, namelijk de tepelziekte van Paget, die er aanvankelijk uitziet als een soort eczeem rond de tepelhof.

Ook normale medici behandelen dit ziektebeeld soms eerst alsof het eczeem betreft, maar als daarop gerichte therapie niet werkt, dan heroverweegt zo’n arts zijn diagnose en wordt de juiste diagnose gesteld. Twee jaar vasthouden aan een onjuiste diagnose onderwijl kijkend naar een zich geleidelijk uitbreidende afwijking, daarvoor moet je toch wel een bijzonder slecht arts zijn.

In zijn recent verschenen boek Dit is mijn moeder geeft Wieringa meer details over haar ziektegeschiedenis. Dit tegen de achtergrond van een levensbeschrijving, die zich kenmerkt door een haatliefde verhouding met zijn moeder, die geheel verstrikt is in New Age denken, in spiritualisme, alternatieve geneeswijzen, geloof in reïncarnatie, liederlijke feesten en liefdesaffaires. Wieringa laat in dit boek zijn terughoudendheid varen en noemt als voorbeelden van de artsen die haar beterschap beloofden de namen van de kwakzalvers Robert Gorter en de basisarts Henk Fransen.

Ze bleef deze en ook andere kwakzalvers lang trouw, hoewel genezing uitbleef. Hij kwalificeert ze trefzeker als lijders aan een messiascomplex, die de wanhoop van de stervenden voeden, en soms ook wel als schaamteloze opportunisten, maar ‘allemaal horen ze thuis tussen de balletje-balletje-artiesten op de kermis’.

Wie geïnteresseerd is in het magisch denken van de moeder kan een boeiend interview met haar en haar zoon zien in een video van 25 minuten, die zich bevindt op de website van De Bezige Bij. Daarin ontlokt interviewer Frenk van der Linden haar uitspraken die representatief zijn voor het type mens, dat gelooft in oude wijsheid en argwanend staat ten opzichte van de moderne wetenschap en geneeskunde. Op de video krijgen wij een blik in haar huiskamer en zien wij op de leestafel – niet verrassend – een exemplaar liggen van het tijdschrift Medisch Dossier (de Nederlandse uitgave van het Britse What doctors do not tell you). De uitgever van dit giftige blad is tegenwoordig ene Roland Pluut.

Tommy Wieringa. Dit is mijn moeder. 2019. 156 bladzijden. New Book Collective. Amsterdam. Prijs € 17.99.